جلوه های نور صفحه 45

مقام و جاه ، حالتی این گونه دارد آنان که جز به حضرت احدیّت کرنش می برند در حال عقوبت اند ، و اگر به روشنی درک نمی نمایند ، از آن است که پنداری در تاریِ گناهان دارند ، چه فطرتِ همه موجودات بر یکتا پرستی است و این باور در همه ذرّات کائنات است که واقعیّت است و قوام بر غیر واقعیّت تداوم ندارد ، از آتش دوزخ تا زیبائیهای بهشتی همه بر مبنای یکتاپرستی استوار است .

وقتی به گاه نیاز روی به پروردگار می آوریم و در ارتباطی بس پرارزش ، به دعا نشسته ایم ، با همه عظمتی که دعا دارد ، ولی پرسش است نه پرستش ، و پرستش آن است که از همه به خدا روی آوریم و جذبه انس پروردگار جذبه ای بی شائبه و در خلوص باشد .

غَیْرُ النَّظَرِ اَلی وَجْهِهِ الْکَرِیمِ)) .

(لذت حضور او (حضرت باری تعالی ) مرا از مسئلت و تقاضا به خود مشغول داشته است ، حاجتی جز این ندارم که پیوسته ناظر جمال زیبای خداوند باشیم ) . (59)

س ه 14/6/63

سواد و کتابت

قلم ! در راه درست ، منبع خیر و برکت است که اندیشه ها را از ضمیر و خاطر به صفحه منتقل می کند و این نوشته ها فرصتی در اختیار دیگران قرار می دهد ، تا در حال و آینده ، در آن تفکّر نمایند و بهره گیرند . ولی همانطور که در مورد کتاب گفتیم ، مردِ خدا باید نخست از تعالیم قرآن و احادیثِ صحیحه بهره داشته باشد (حدیث صحیح سخنی است مدرکی خواهد بود ، اگر نیکو

باشد همچنان خیر می رساند و اگر نباشد همچنان تباهی می آورد .

آن کس که می تواند ، اگر ننویسد حقّی از خود و دیگران ضایع نموده است ، حقّی از خود که در آن مورد ، مُثمِر ثَمر نبوده است و از خیراتِ بسیار روی گردانیده است و حقّی از دیگران که از ارشاد و راهنمائی های او محروم مانده اند .

توان خواندن و نوشتن یا سواد خواندن و نوشتن ، آن کس را سود می دهد که اگر نوشتن و خواندن هم نمی آموخت می توانست آنچه را که بر سیمای طبیعت و دستگاه آفرینش نوشته است بخواند و از آن ، آنچه را که به تفسیر می آورد بر صفحه خاطر حکّ نماید ، این مرتبه عالی انسانی به گونه پیامبران است .