جلوه های نور صفحه 56

اینک در دیارِ راه گم کرده ها ، به دودکش ها بنگریم که ما را احاطه کرده است ، به دودها که از دهان و منخرَیْن ها بیرون می آید ، از ساده ترین آن تا خانمان براندازترین آن ، ساده ترین آن که سیگار است و بیشترِ اعتیادها و بیماریها را مقدّمه است ، خرابی دندان ، آلودگی ریه ، ضعف هاضمه ، تنگی عروق قلب و عروق مغزی ، عوارض عادی و عمومی و حتمی آن است .

از میلیاردها سیگار که احتمالا روزانه دود می شود چه می دانیم ؟ از زمین های مرغوبی که به زیر کشت دارد ! این همه افرادی را که در خدمت دارد ! کارخانه های مُعْظم و کارشناسان فراوان ! و ادارات عریض و طویل که در اشتغال دارد ! ارزهائی را که می بلعد ! بیماریهائی را که باعث می شود ! اطبائی را که به خدمت می گیرد ! و این همه آلوده سازی هوا ! که در مجموع ظلمی بزرگ است که هیچ وجدان وارسته ای حاضر نیست که حتی با زدن پُکی به سیگار در ظلمی به این گستردگی و عواقب آن سهیم باشد .

در قرآن کریم از اسراف و تبذیر ، از کمک به گناه ، از تَهْلُکَه نهی شده ایم ، در حالی که در یک سیگار و حتی در یک پُک سیگار با نسبتی معیّن همه اینها جمع است .

دزدان دریائی وقتی به اسم مردم متمدّن بر سرخ پوستان تاختند و آن همه را کُشتند و سوختند و به مَسْلَخ کشیدند به علّت

فرهنگ غلط و سبعیّت ، این بلا را که خود مستحقّ آن بودند از ینگی دنیا به تحفه آوردند که می رود تا همه را در دود خود خفه کند .

فقط بندگان خوب خدا امید است که از این فساد و همه مفسده ها در امان باشند ، آنها که راهی مشخّص و قرآن کریم را فرا روی دارند نه اسراف می کنند و نه تبذیر ، نه کمک به گناه می کنند ، نه خود را به تهلکه می اندازند ، که هر اتلاف عمر و مرگی جز در راه خداوند تعالی تهلکه است .

س ه 17/11/63

تخدیر

تخدیر و جذبه تعالی ، دو قطب از معنویت زندگی است ، قطبی در اضمحلالِ ره آوردهای حیات است و پایه ریز نکبت های شیطانی ، و آن قطب دیگر در جهش خود فراموشی و واقعیّت نگری ، و لامحاله هر کس به سوی یکی از دو قطب در کشش است و هر کسی در نگرشِ واقعیّت بسانی اینسان در نَوَسان است .

یکی به راه قُلّه عظمت ، استقامت و پایداری و سخن هاست ، و آن دگر با هر چه انحرافِ بیشتر ، در سقوطی آزادتر؛ یکی مستمسک به عروه الوثقی و آن دیگر راهی دیار تباهی ها ، و این گونه است همیشه ، و هر کسی در گونه ای است از این دو گونه ، که همه را نخست اشعه رحمت در راه یابی به خلقت مدد است ، آنگاه اشعه ای در طهارتْ جرقه امید است ؛ یکی را قید خودباوری تار می تند که آدمی آزاد است ! و آن دگر را