جلوه های نور صفحه 69

خدایا ! از نعمات بهشتی محروممان مفرما ، و هم از آنان که نعمت توحید را نعمتِ پاداش اند ، که نگاه آنان همه خلوص و صفا و زیبائی ، و لبخند آنان مفهوم حیات است و ناروائی ها را خط پایانی اند ، آری ؛ هم احسانِ نخستین و هم احسانِ دوّم و هم همه احسان ها از آنِ

توست که لا حول و لا قوّه الا باللّه العلیّ العظیم .

س ه31/4/64

عهد

عهدها گره های اعتقادی اند که یک سوئی را به سوی پروردگار جلّت عظمته جهت می دهند و هر آنچه که چنین نباشد عهد نیز نخواهد بود ، چرا که در مکتب الهی ، الزامِ عملی ندارد .

در نجواها ، ذکرها ، امر و نهی ها و همه ، در پیوندِ عهد با خداوندیم که از ما به ما نزدیکتر و ما را بر او توکّل است . قبول اسلام ، خود قبولی به جامعیّت و عهدی به کمال است با خداوند تبارک و تعالی ، و هم آنجا که با نذر و سوگند ، یا توبه و قراری قلبی خود را متعهّد می نمائیم .

در عظمتِ سوره مبارکه ((حمد)) اینکه خود به تنهائی عهدنامه ای به غایت نیز هست ، که نخست با سپاس و جلالِ خداوند نعمت و ضلالت تکمیل می گردد .

وقتی که در صداقت و به یاد شهدای کربلا می گوئیم : ((یَا لَیْتَنی کُنْتُ مَعَکُمْ فَاءَفُوزَ فَوْزا عَظِیما))(76) عهدی را فراز آمده ایم که آیه مبارکه ، از جمله ، لبیک به آن است : می باشیم ؛ لذا در مقابل همه ریزه کاریهای انحرافی ، مسئول و متعهّدیم ، و الاّ از رستگاری در فاصله خواهیم بود ، چرا که شرطی از شروط رستگاری در سوره مبارکه مؤ منون ، مراعات عهد است ، پس هر نافرمانی از پروردگارِ قادرِ متعال ، فرمانبرداری ضمنی از شیطان است ، و همه در حرکتیم به سوی روز حساب ، آنجا چه داریم پاسخ ؟ آن هنگام که (ای

فرزندان آدم آیا با شما عهد نکردم که شیطان را بندگی نکنید که او برای شما دشمنی آشکار است ) .

آری ، علاوه بر عهد نخستین ، در قبول اسلام نیز مجموعه تکالیفِ در آن را قبول نموده ایم و ایمان بر صحّت و اجرای آن ، بر ما عهد است ، و چه بسا در بسیاری موارد ، احساس و درک ها بر ما وظیفه می آورد تا حرکت را به سرچشمه زلالِ حکمت و معرفت متوقّف ننمائیم و در تعهّدها خیزش به تعالی را از دست ندهیم ، و لااقل در حدّی از دانش و ایمان که منحرف نشویم دست یابیم ، که در خلوص و ایمان به خداوند تبارک و تعالی و پیامبر و ائمه هدی صلوات اللّه علیهم اجمعین و چنگ زدن به کتاب و عترت ، و در این موقعیّت ، ارج نهادن به ارشادِ ولایت فقیه ، نعمت خدا را سپاس گوئیم ؛ چه انحرافات شیطانی و تمایلات نفسانی و خواستها و ساختهای اجتماعی ، هر کدام دنیائی از گمراهی را به یدک می کشند ، و اخلاصی ابراهیم گونه و صفائی سلمانی را خداوند از ما دریغ نفرماید ، تا در نخستین نشانه های کوچ ، رستگاری بر ما لبخند زند .