جلوه های نور صفحه 85

بسیجِ ما ، در واقعیّت ، بسیج لِلّه و در سیری اِلَی اللّه است و هدف و اتّکائی جز خدا ندارد . این گونه بودن ، تکاملی در والائی است که نه فقط اکنون ، بلکه در طول قرن ها همچنان در تجلّی و استمرار است ، بالاخص آن هنگام که قلمِ تقدیر ، عاشورای حسینی را رقم زد و آن همه دانستن را در نیمه روزی خُلاصه نمود ، در جلوه ای از رحمت واسعه پروردگار جلّ جلاله که نیرو می دهد ، ایمان و الهام می بخشد ، معجزه می کند ، و اینها همه

سخنهایند که راه می نمایند ، و انسان را ناخودآگاه بینشی در حدّ عالی می بخشند و کور دلی ها را در وضوح به نمایش می گذارند ، که همه از لطف پروјϚϘǘѠو کمک های غیب و آشکار او نشاءت می گیرد که در قدم به قدم به تکلّم است آدمیان را ، تا در روشنیِ تقوی آنرا بشنوند و در صفای باطن آن را درک نمایند .

بسیجی لِلّه در رابطه با دو پایگاه است ، پایگاهی که در سینه دارد و آن پایگاهِ اخلاص و دعا و سلام و صلوات است ، و آن دگر که در فرمان امام و رهبرِ بحق می باشد .

اکنون نصرت خدا را نظاره کنیم ، و بدانیم مادام که در سخن با خدا و در ذکر حضرتش پیش رویم ، بر خط بسیج لِلّه ایم ، آنجا که شوق شهادت در پیش رو و اشتیاق جهاد در جسم و جان آمیخته است . لبخندِ عشّاقِ راه خدا ، توفیقی فراگیر در این برهه زمانی است .

بسیجِ راه خدا را بایسته است که در حالی که عازم پایگاهِ فرمان است ، لحظه ای از پایگاهِ نخستین ، توجه به جانبی معطوف ندارد و از خلوص و دعا جدائی نجوید ، و بداند که تا آخرین لحظه و آخرین دمِ زندگی در آزمایشیم . و در استمداد باشیم از باری تعالی که دورانی در رضای خود و پایانی در رستگاری عطایمان فرماید که کسی نمی داند که در چه سرزمینی خواهد مُرد) .

س ه 8/65

تفرقه

تفرقه ، نامی نازیبا در مفهومی از شومی و زیانکاری است ، و به معنای

قطع رابطه و عدم همکاری و همفکری با مردان خوب خدا ، و در راهِ فرموده خداوند متعال است ، خدائی زنید و متفرق نشوید) .

تفرقه چون همه نامبارکی ها زاده اَعمال بد انسان هاست که معنویّتِ آدمی را فرا می گیرد و او را از ادراکاتِ عالی باز می دارد ، چه واکنشِ پلیدیِ اعمال در مرحله نخست ، محرومیّتِ نسبی از فیوضات رحمانی و مقدمّه ای در انحراف از فطرتِ توحیدی است ، و این اصلِ کلّی در گناهِ تفرقه نیز صادق است .