جلوه های نور صفحه 87

و از ناحیه مقدّسه ولی عصر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف است که فرمود : ((وَ مَنْ اَکَلَ مِنْ اَمْوَالِن ا شَیْئا فَإِنَّم ا یَأْکُلُ فِی بَطْنِه نَارا وَ سَیَصْلی سَعِیرا)) . للّه للّه (آن کس که مالی از ما را بخورد گوئی که آتش خورده است ، و چه زود که تسلیم جهنّمی سوزان شود) . (85)

آنچه از این امر مقدس الهی نتیجه می شود ، هم تزکیه شخصی و هم خانوادگی و اجتماعی است و هم توسعه تبلیغی است ، که در آمیزه ای از اخلاصِ مؤ منین و راهنمایانِ ایمانی ، مرزهای تبلیغ را در احیاء نفوس ، تا افق های دور توسعه می دهند .

رساله

ها و هم افرادی که اجازه دارند ، به اضافه دفتر امام ((زید توفیقه )) در قم ، با نامه یا تلفن ، راهنمای ما در این مورد است . اگر سعی شود ماهی یکبار ، که بهتر ، و الاّ سالی یکبار ، به حساب خمس خود در هر سطح از دارائی و فقر که هستیم برسیم ، و الا وضعْ دَرهم می شود ، و اِهمال از این وظیفه با جنبه تبلیغی آن ، که نوعی باقیاتی است صالحات ، محرومیّتی تاسف بار است . و بیان فَلْیَقْطَعْ))(86) (اموال شما را قبول نمی نمائیم مگر به این خاطر که پاکیزه شوید پس هر که می خواهد بپیوندد و هر کس می خواد بگسلد) .

س ه 19/3/66

توسل

آدمی در رسیدن به هدف ، اغلب محتاج وسیله است ، و آن کس که در هیچ مورد محتاج نیست ، خداوند تبارک و تعالی است که صمد است و وقتی اراده چیزی نماید ، گوید ((باش )) ، موجود می شود . ما برای تقرّب به خدا ، گاه به دعا 1) کتاب خدا 2) اهل بیتِ عصمت و طهارت . توسّل به ارواح مقدّسه ، مخصوصا در کنار مقابر متبرکه ، به علّت آگاهی و بیداری و دست به دعا برداشتن آنان ، به استجابتِ دعا نزدیکتر است و شرکت مقدّسین و اولیاءاللّه در حیات و ممات ، فیوضات رحمانی را گسترش می دهد؛ به ویژه در مواردی که انسان در طهارت و تلاوت و تسبیح و تهلیل و صلوات بر محمد و آل محمد باشد ، و در همه این موارد ، کمال توسّل

در حضورِ ذهن و هدف الهی آن است ، و الا مثل اسب عَصّار است که هر چه می رود باز در جای نخست است . اندیشه های شکست خورده ، گاه در طولِ رسیدن به هدف از آن و نیز گروهی که در رسیدن به هدف از وسیله روی می گردانند مانند آنهائی که از تمسّک و توسّل به قرآن کریم و اهل بیت طهارت روی گردانیدند . و همچنین پاره ای را در بحثِ وسیله ، انحراف بر این است که برای رسیدن به هدف از باید اسوه و سرمشق همگان باشد .

و اما وقتی با اسمی از نام های خداوندی ، استغاثه می نمائیم مثل : یا اللّه یا رحمن و یا . . . به علّت وسعتِ معنای کلمه ، مشخّص است که فقط از خداوند تعالی می خواهیم آنچه می خواهیم ، ولی با شناختی که از این آفریدگان پاک و مطهّر و مستجاب الدعوه داریم ، غرض ، دعا و تقاضای آن بزرگواران از خداوند برای ما مطرح است ، چه شفا و شفاعت و یاری آن عزیزان همه در ارتباط با اذن الهی است ، چنانکه انبیاءِ سَلَف را نیز می دمم ، به اذن خدا مرغی می شود ، و اینکه کور مادرزاد و مبتلای به پیسی را شفا می بخشم به اذن خداوند متعال ، و مرده را به اذن خدا زنده می نمایم )) . (87)

شُرُف غرق می بیند ، می گوید خداوندا پسرم اهل من است ، ندا می رسد که او از اهل تو نیست و او عمل غیر صالح است . (88)