جلوه های نور صفحه 94

در دنیای زندگیِ حال ، کلیّتی را که به ظاهر ناظریم ، حرکت به مفهوم زندگی است ؛ نوزادی در حرکت به سوی فردا ، امروز متولد می شود ، و به فردای کودکی ، شباب ، جوانی ، کهولت ، پیری ، و مرگ در حرکت است .

این نمونه ای از فهم ما ، در حد معمول است ، فهمی سطحی و بی خبر از عمق وجود و این همه ابعادی که دارد !

ولی در برآوردهای مختلف ، به باورهای محکم دست می یابیم ، و در مقابل شواهد و دلائلِ گویا ، بر اصل و مسیرِ را خبر دهم که دشمن در صبح یا شام بر سر شما می آید ، آیا باور می کنید ؟ )) گفتند : ((آری ، تو را راستگو می دانیم ))(98) در حالی که در بین آنان افرادی چون ابولهب نیز حضور داشت ، مع الوصف ،

در این واقعیّت شکّی نداشتند که ، بر صداقت رسول کیفیّتی این گونه ، در پیروی از مظاهر صدق ، صفا و اخلاص ، راهی در دسترسی به حقایق است که اعتمادِ حاصل از آن بیشتر از اعتماد انسان به خود است و هم از آنچه که خود می بیند و خود تشخیص می دهد .

نقطه ایمان و تقوی باشیم ، به نقطه اتّکاء نیز می رسیم ، و هم به لبخند رضا و توکّل ، و در مسیر امرِ الهی به سوی نجات ، رستگاری و ابدیّت ، آرام و با طماءنینه به حرکت در می آئیم و کلام خداوند تعالی را زمزمه می نمائیم که آری ، تَهْلُکَه ! با آن همه گستردگی ! که گوئی در هر قدم پای بر تهلکه داریم ، که نه تنها خودکشی ، که گاه مال ، مقام ، همسر ، و اولاد نیز تهلکه است ، آنجا که جنگ تهلکه است و هم آنجا که صلح تهلکه است .

تهلکه ! آن هنگام که کشتن تهلکه است و هم آن هنگام که نکشتن تهلکه است . کما اینکه گاه کشته شدن و گاه کشته نشدن و زنده ماندن تهلکه است . پس در این همه چگونگی ها و ابعادِ ناپیدای آن ، چه می دانیم ؟ تا بر صراط مستقیم محکم و ثابت قدم بمانیم ؟ آیا هیچ طریقه مطمئنی که در تهلکه ها نلغزیم وجود دارد ؟ جز اطاعت از رسول او که فرمود تا متمسک به قرآن کریم و عترت طاهرینِ او باشیم ، تا هیچ گاه در راه خدا نلغزیم ، و با چاووشِ

کاروانِ کائنات ، هر بار به قرب الهی نزدیک تر شویم .

س ه 14/10/66

إِنْ ش اءَ اللّه

در لحظاتی از زندگی که آدمی بی توجه از حول و قوه الهی تصمیم به کاری می گیرد ، ناخودآگاه خود را فاعلِ مایشاء می پندارد ، اگر چه آن اندازه کم ، که درخور توجّه او نباشد .