مقایسه دوره جاهلیت و اسلام صفحه 65

هیچ پیامبری چون من در راه خداوند اذیت نشد .

حضرتش در این راه رنج گرسنگی را چشیده .

(( لَقَدْ اُوذیتُ فِی اللّهِ وَما یُؤْذی اَحَدٌ وَ اءُخِفْتُ اللّهَ وَما یُخافُ اَحَدٌ وَ لَقَدْ اَتَتْ عَلَیَّ ثَلاثُونَ مِنْ یَوْمٍ وَلَیْلَهٍ وَما لی وَلِبَلالٍ طَعامٌ یَاءْکُلُهُ ذُوکَبِدٍ اِلاّ شَیْءٌ یُواریهِ اِبْطُ بِلالٍ))(228)

در راه خداآزار می شدم ، درحالی که کسی مثل من آزار نشد؛ و در راه خدا مورد ترس واقع می شدم درحالی که کس دیگری مثل من مورد ترس واقع نشد . سی شب و روز بر من گذشت ، درحالی که من و بلال غذایی که انسان بتواند بخورد نداشتیم ، مگر چیز اندکی که زیر بغل بلال پنهان می شد .

حضرتش در حالی که بدترین آزار و شکنجه ها را تحمل می کردند برای هدایت آزار کنندگان از خداوند طلب بخشش می کرد . ابن مسعود یکی از یاران آن حضرت ، که ناظر یکی از صحنه های بدرفتاری مردم با پیامبر خدا بوده ، می گوید :

((گویی هم اینک رسول خدا(ص ) را می بینم که از یکی از انبیا حکایت می کند وقومش او را زدند و خونین کردند؛ و او درحالی که خون را از چهره پاک می کرد می گفت : پروردگارا قوم مرا ببخش که هرآینه آنان نمی دانند . ))(229)

علاقمندی به هدایت انسانها

تحمل آن اندازه آزار واذیت به دلیل علاقه فراوانی بود که رسول خدا (ص ) به هدایت انسانها داشت . آن حضرت از جهالت مردم رنج می برد و به سلامت روحی و معنوی آنان حریص بود و از

سر رحمت و دلسوزی با آنان رفتار می کرد . قرآن کریم در این باره چنین فرموده است :

(( لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مَنْ اَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَئُوفٌ رَحیمٌ))(230)