اسلام شناسی و پاسخ به شبهات: دفاع از اسلام و پیامبر صلی الله علیه واله صفحه 78

1- 189. اثبات وجود خدا، ص 188.

2- 190. سوره احزاب، آیات 45و46.

3- 191. سوره حدید، آیه 25.

باید در دنیا زندگی کند، و زندگی بشر جز در پرتو عدالت استقرار پیدا نمی کند. پس قانون و عدالت همه مقدمه این است که انسان بتواند در این دنیا با خیال راحت به خدا برسد. و اگر این چنین نباشد، عدالت ارزشی ندارد.

3 - نظر سومی وجود دارد و آن این که چه ضرورتی دارد که ما حتماً یک هدف برای بعثت در نظر بگیریم و یک چیز را هدف اصلی و مابقی را مقدمه قرار دهیم. و لذا ممکن است که بگوییم: پیامبران دو هدف داشته اند، و برای دو هدف بالاستقلال قیام کرده اند: یکی برای این که حلقه ارتباطی باشند میان بشر و خدا، تا بشر به خدا برسد، و دیگر بدین جهت که عدالت در میان انسان ها برقرار شود.

نظر حق این است که قرآن اصل عدالت را می پذیرد، بلکه فوق العاده برای آن اهمیت و ارزش قائل است، ولی نه به عنوان این که عدالت هدف نهایی است، و یا این که عدالت مقدمه است برای این که انسان در این دنیا خوش زندگی کند، همان خوشی که ما درک می کنیم، بلکه زندگی خوش دنیا را هم در سایه رسیدن به خداوند می خواهد.

انسان کامل، فلسفه آفرینش

از آیات یاد شده به دست می آید که انسان، غرض و غایت آفرینش جهان است ولی نه به اعتبار حیات مادی و طبیعی او؛ زیرا از این نظر هیچ گونه برتری بر دیگر موجودات طبیعی ندارد تا غایت آفرینش آن ها باشد، بلکه از جنبه حیات معنوی و کمال ویژه ای که از طریق عبادت به دست می آورد.

خداوند متعال می فرماید: { ... لِنَبْلُوَهُمْ أَیهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً}؛(1) «... تا آن ها را بیازماییم که کدامشان بهتر عمل می کنند.»

مفاد آیه این است: آن که از نظر عمل، احسن و برتر است مقصود خلقت جهان طبیعت می باشد. به همین جهت، خداوند متعال به پیامبرش صلی الله علیه وآله می فرماید: «لولاک لما خلقت الأفلاک»؛(2) «اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی کردم.»