تمثیلات قرآن‌ صفحه 116

معرفی می‌کند. از جمله:

1) تمثیل مؤمن و کافر به «زنده» و «مرده»

أَ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأَحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یَمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنْها، کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرِینَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ «1» «آیا کسی که مرده بود سپس او را زنده کردیم و نوری برای او قرار دادیم که با آن در میان مردم راه برود، همانند کسی است که در ظلمتها باشد و از آن خارج نگردد، این چنین برای کافران اعمال (زشتی) که انجام می‌دادند تزیین شده است.»

در این آیه افرادی را که در گمراهی بوده‌اند، سپس با پذیرش حقّ و ایمان تغییر مسیر داده‌اند، تشبیه به مرده‌ای می‌کند که به اراده و فرمان خدا زنده شده است.

کرارا در قرآن «مرگ» و «حیات» به معنی مرگ و حیات معنوی و کفر و ایمان آمده است و این تعبیر به خوبی نشان می‌دهد که ایمان یک عقیده خشک و خالی یا الفاظی تشریفاتی نیست، بلکه به منزله روحی است که در کالبد بیجان افراد بی‌ایمان دمیده می‌شود و در تمام وجود آنها اثر می‌گذارد، چشم آنها دید و روشنائی، گوش آنها قدرت شنوائی، زبان توان سخن گفتن، و دست و پا قدرت انجام هر گونه کار مثبت پیدا می‌کند.

ایمان افراد را دگرگون می‌سازد و در سراسر زندگی آنها اثر می‌گذارد و آثار حیات را در تمام شئون آنها آشکار می‌نماید.

و در ادامه می‌گوید: «ما برای چنین افرادی نوری قرار دادیم که با آن در میان مردم راه بروند.» گرچه مفسّرین درباره منظور از این «نور» احتمالاتی داده‌اند، امّا ظاهرا منظور از آن تنها قرآن و تعلیمات پیامبر صلّی اللّه علیه و اله نیست، بلکه علاوه بر این، ایمان به خدا، بینش و درک تازه‌ای به انسان می‌بخشد، روشن بینی خاصی به او می‌دهد، افق دید او را از زندگی محدود مادّی و چهار دیوار عالم ماده فراتر برده و در عالمی فوق العاده وسیع فرو می‌برد. (1). انعام/ 122.