تمثیلات قرآن‌ صفحه 263

عنوان «انسان» تکیه می‌کند. یعنی هر انسانی با هر اعتقاد و مکتبی و هر مقدار دانشی می‌تواند این حقیقت را دریابد.

آری، این موجود ضعیف و ناتوان آنچنان قوی و نیرومند شد که به خود اجازه می‌دهد به پرخاشگری در برابر خدا برخیزد و گذشته و آینده خویش را به دست فراموشی بسپارد و از نعمت‌هایی چون عقل و اندیشه که ولیّ نعمتش به او بخشیده در برابر او به کار گیرد و به مجادله و مخاصمه برخیزد. زهی بی‌خبری و خیره‌سری! برای بی‌خبری او همین بس که برای ما مثلی می‌زند و به پندار خودش دلیل دندان شکنی پیدا کرده است، می‌گوید: «چه کسی می‌تواند این استخوانها را زنده کند در حالی که پوسیده است؟» جالب اینکه قرآن مجید با جمله کوتاهی: وَ نَسِیَ خَلْقَهُ تمام پاسخ او را داده است، هر چند پشت سر آن توضیح بیشتر و دلایل افزونتر نیز ذکر کرده است.

می‌گوید: اگر آفرینش خویش را فراموش نکرده بودی هرگز به چنین استدلال واهی و سستی دست نمی‌زدی! ای انسان فراموشکار! به عقب برگرد، و آفرینش خود را بنگر چگونه نطفه ناچیزی بودی، و هر روز لباس تازه‌ای از حیات بر تن تو پوشانید، تو دائما در حال مرگ و معاد هستی، از جمادی مردی و نامی شدی، و از جهان نباتات نیز مردی از حیوان سرزدی، از عالم حیوان نیز مردی انسان شدی، امّا توی فراموشکار همه اینها را به طاق نسیان زدی، حال می‌پرسی چه کسی این استخوان پوسیده را زنده می‌کند؟! این استخوان هرگاه کامل بپوسد تازه خاک می‌شود، مگر روز اوّل خاک نبودی؟! آری آن کسی که تو را از کتم عدم آفرید، تجدید حیات استخوان پوسیده‌ای برایش آسان‌تر است. «1»

(1). تفسیر نمونه، ج 18، ص 459- 456. با تلخیص.