اسلام و کمک‌های مردمی صفحه 102

توضیح‌

یک مثال زیبا

«أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَن تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ ...»- قرآن در این آیه برای روشن کردن شدّت احتیاج انسان به اعمال صالح در روز رستاخیز و این که چگونه ریاکاری و منّت و آزار، انفاق و اعمال صالح انسان را بر باد می‌دهد، مثال جالبی ذکر می‌کند؛ این مثال، منظره کسی را مجسّم می‌کند که باغی سرسبز و خرّم با درختان گوناگون از قبیل درخت خرما و انگور پرورش داده که همواره آب از پای درختان آن می‌گذرد و نیاز به آبیاری ندارد، در حالی که پیر و سالخورده شده و فرزندان ناتوان و ضعیفی اطراف او را گرفته‌اند، و تنها راه تأمین زندگی و معیشت آنان همین باغ است، و اگر این باغ از بین برود نه او، و نه فرزندان او، قدرت و توانایی بر احیاء آن ندارند؛ ناگهان گرد باد سوزان و آتشباری بر آن می‌وزد و آن را کاملًا می‌سوزاند و از بین می‌برد؛ در این هنگام، این شخص سالخورده که قوای جوانی را از دست داده و نمی‌تواند از راه دیگری تأمین زندگی کند، و فرزندان او هم ضعیف و ناتوان هستند، چه حالی پیدا می‌کند، و چه حسرت و اندوه مرگباری به او دست می‌دهد!

حال کسانی که عمل نیکی انجام می‌دهند، و سپس با ریاکاری یا منّت و اذّیت و آزار، آن را از بین می‌برند همانند چنین کسی است که زحمات فراوانی کشیده و به هنگامی که نیاز شدیدی به بهره‌برداری از آن دارد، نتیجه کار او بکلّی از میان می‌رود و جز حسرت و اندوه چیزی برای او باقی نمی‌ماند.