نهایی آن عشق ورزی و اطاعت از زیارت شده و همانندی با او در عقیده و عمل باشد).
در حدیثی می خوانیم: «اللّهمّ اجعلنی من زوارک»؛(1) «خدایا مرا از قصد کنندگان و پناهندگان درگاهت قرار ده».
چیستی زیارت
زیارت گرچه یک اصل اخلاقی - عبادی و ارزشی - و سیاسی بوده و در مکتب تشیع با شور و شکوه خاصی درخشیده و همواره با منطق و استدلال همراه می باشد، ولی بیش از همه، عشق و اشتیاق زائر نسبت به زیارت شده در آن مطرح و بیانگر محبت خاصی است که همه رنج ها، سفرها و هزینه ها را آسان می نماید.
از رهگذر محبت است که عاشق، در و دیوار خانه معشوق و محبوب خود را می بوسد و در همه جا عکس رخ یار می بیند و پیوسته نام او را یاد می کند.
و ما حب الدیار شغفن قلبی
ولکن حب من سکن الدیار
و هرگز دوستی آن سرزمین دلم را شاد نمی سازد، بلکه محبت ساکن آن خانه است که مرا مسرور نموده و شیفته خود ساخته است.
اگر مادر تصویر و لباس و همچنین فرزندش را می بوسد، این شرک نیست بلکه عشق و یکتا پرستی است؛ اسلام دین محبت است؛ امام
1- 7. بحار الانوار ج 81، ص 377.