در پرتو اسلام صفحه 90

2 وسائل متعه، باب 1 حديث 2:

«عبدالله بن سليمان از حضرت باقر (عليه السلام) روايت كرده كه (علي عليه السلام) فرمودند: اگر پيش از من آن كار نميشد (يعني: تحريم متعه از جانب عمر) جز شقاوتمندي زنا نميكرد».

از اين دو روايت و روايات بسيار ديگر بر ميآيد كه اسلام در مقام چاره جوئي مفاسد بوده و متعه را براي جلوگيري از فحشاء مقرر نموده است.

محدوديت متعه

گفته شد كه: اصل تشريع متعه براي جلوگيري از مفاسد است، و براي آنان شايسته است كه از همسر دائمي محرومند، و ميخواهند بدينوسيله عفت خود را حفظ كنند، تا آنگاه كه امكانات تشكيل خانواده برايشان فراهم گردد، بنابراين خود متعه نبايد موجب فساد گردد، زيرا اگر حكومت اسلامي جلوي آن را رها كند، و مردم به مقررات آن عمل نكنند، هرج و مرجي از اين عمل پديد ميآيد كه شايد دست كمي از آزادي روابط نداشته باشد همانگونه كه در زمان عمر شده بود، بنابراين بايستي اين عمل را همانگونه كه اسلام محدود نموده، به جهات ذيل مقيد نمود:

1 جوانان در اين كار افراط نورزند.

2 از توليد نسل خودداري شود بخصوص در مورد دانشجويان زيرا منظور اصلي از تشريع اين قانون تكثير نسل و ايجاد فرزند و تشكيل خانواده نيست، براي اينكه ناگفته پيدا است كه تربيت و رشد فرزند با ازدواج موقت سازگار نيست، مگر آنكه موقت را دائمي كنند، تربيت فرزند با ازدواج دائم سازگار است، شاهد گفتار ما اولا آن كه در ازدواج دائم بدون رضايت زن عزل (نطفه را در خارج رحم ريختن) جايز نيست، ولي در متعه عزل جايز و ادخال هم الزامي نيست، گذشتن از اين روايات آتيه.

3 مرداني كه با ازدواج دائم بي نياز شده اند، جز در موارد لزوم گرد اين عمل نگردند.

اينك به رواياتي در اين زمينه توجه فرمائيد:

1 وسائل: نكاح، متعه، باب 5 حديث 4: