معارف دین جلد 3 صفحه 72

پیامبران اولوا العزم

آیات موهم سهو النبی

42. با توجه به آیه 105 سوره نسا

إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَیکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِتَحْکُمَ بَینَ النَّاسِ بِما أَراکَ اللَّهُ وَ لا تَکُنْ لِلْخائِنینَ خَصیماً می‌توان گفت که پیامبر ابتدا قضاوت اشتباه کرده‌اند و با نزول این آیه آن را تصحیح نموده‌اند؟ یعنی می‌توان بیان کرد که پیامبر با وجود معصوم‌بودن مرتکب اشتباه شده‌اند.

ج. این آیه و دو آیه بعد از آن (106 و 107) که نهی از حمایت از خائنین و امر به استغفار است دلالت بر این‌که از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم گناهی صادر شده است ندارد. از این رقم آیات در مورد گناهان، متعدد هست. اولًا از آن استفاده می‌شود که خدا شخص پیغمبر اعظم صلی‌الله علیه و آله را نیز مورد اوامر و نواهی خود قرار داده است، و ثانیاً دیگران ملتفت می‌شوند که این اوامر و نواهی در حق همه و صاحبان مقامات علی‌السواء است، و ثالثاً در بعض موارد اگرچه مخاطب شخص حضرت رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم است، ولی غرض توجیه دیگران به تکلیف است. در مثل سفارشی که در مورد والدین خطاب به حضرت پیغمبر صلی‌الله علیه و آله و سلم است می‌فرماید: «إما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلاتقل لها اف»[85] در حالی‌که پدر و مادر آن حضرت در حیات نبودند، مخاطب حقیقی، مردم و امت آن حضرت می‌باشند و این با نظر به نفس آیه است که ظهوری در صدور اولی از آن حضرت ندارد؛ و اما بعض روایات که در تفسیر آیه نقل شده است: