تفسیر مقدماتی قرآن کریم صفحه 104

2. آگاهی خدا حدّ و مرز ندارد: پس نمی توانید چیزی را از او مخفی کنید:

[ ...وَ اللَّهُ بِکُلِ ّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ].

مقدّمه

قرآن کریم در آیه هفدهم سوره حجرات، به منّت گذاری بی مورد افراد بر پیامبر صلی الله علیه و آله اشاره کرده و با یادآوری منّت گذاری خدا در مورد نعمت هدایت می فرماید:

[ یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُواْ قُل لَّاتَمُنُّواْ عَلَیَّ إِسْلَمَکُم بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَ ل کُمْ لِلْإِیمَنِ إِن کُنتُمْ صَدِقِینَ ]؛

بر تو منّت می نهند که اسلام آورده اند؛ (ای پیامبر) بگو: اسلام آوردنتان را بر من منّت نگذارید؛ بلکه خدا بر شما منّت می نهد که شما را به ایمان هدایت کرده است، اگر (در ایمان خود) راستگو هستید.

توضیح

در آیه پیشین به بخشی از سخنان بنی اسد اشاره شد و اینک در این آیه «منّت گذاری بی موردی» آنان را بیان می کند و خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: «آنان بر تو منّت می گذارند که (بدون خون ریزی) اسلام آورده اند»؛ سپس در مقام پاسخ به آنان «هدایت به نعمت ایمان» را یادآور می شود و منت گذاری را حق خداوند می داند و می فرماید: «(ای پیامبر) به آنان بگو: به خاطر اسلام خود بر من منّت نگذارید، بلکه خدا بر شما منّت می گذارد (یعنی به شما نعمت داد،) که شما را به سوی ایمان هدایت کرد. اگر (در ادّعای ایمان) راستگو هستید».

واژه شناسی

مِنّت: این واژه از ماده «مَنْ» و به معنای وزنه مخصوصی است که با آن وزن می کنند؛ سپس به هر نعمت سنگین و گرانقدری منّت گفته اند.