تفسیر مقدماتی قرآن کریم صفحه 106

آموزه ها و پیامها

1. هدایت به ایمان، نعمتی الاهی است که سزاوار سپاس گذاری می باشد: [ ...أَنْ هَدَ ل کُمْ لِلْإِیمَنِ... ]؛

2. به سبب مسلمان شدن، بر پیامبر صلی الله علیه و آله منّت مگذارید؛ چون این لطف خداست که شما را هدایت کرد: [ ...لَّا تَمُنُّواْ عَلَیَّ إِسْلَمَکُم... ]؛

3. شما مدیون خدا و رسول او هستید، نه طلب کار آنان: [ ...بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ... ]؛

4. اگر کسی اهل صداقت و راستی باشد، منت نمی گذارد؛ چون همه چیز را از خدا می داند و خود را واسطه می بیند: [ ...إِن کُنتُمْ صَدِقِینَ ].

مقدّمه

قرآن کریم در آخرین آیه سوره حُجُرات به علم غیب خدا اشاره کرده و می فرماید:

[ إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَوَ تِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بَصِیرُ م بِمَا تَعْمَلُونَ ]؛

به راستی خدا نهان آسمانها و زمین را می داند و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست.

توضیح

در آیات پیشین به علم بی کران خدا اشاره شد. در این آیه نیز بر «علم غیب خدا» تأکید می کند و می فرماید: «خدا نهان آسمانها و زمین را می داند (و از مخفی کاریها آگاه است)». و در پایان آیه هشدار می دهد: «خدا به آنچه انجام می دهید بیناست (و بدون آنکه چشمی داشته باشد، به امور دینی داناست.)»

نکته ها و اشاره ها

1. واژه «غیب» به معنای چیزهایی است که از حسّ پوشیده می ماند. در اینجا مقصود آن است که چیزی بر خدا پوشیده نیست؛

2. خدا امور پیدا و پنهان را می داند؛ امّا در این آیه بر علم خدا به امور پنهان جهان