گلستان سخنوران - جلد اول صفحه 181

مجلس 15 شکر مایه فزونی نعمت و کفر موجب فنا است

شکر نعمت نعمتت افزون کند***کفر نعمت از کفت بیرون کند

اگر روزی اتفاقاً بادوستی یاکس دیگری بهمدیگر برسی و او برای تو خدمتی را انجام دهد مثلًا نهار یا شامی یامیوه ای حتی یک نوشیدنی برایت بدهد، همیشه در یاداوهستی، کاش من هم دربرابر آن آقائی که او آن روز در باره من انجام داد و بجا آورد، منهم تلافی اورا در می آوردم و از شرمندگی بیرون می آمدم، درحالی که او فقط یک نیکی درباره ات به جا آورده است، نه عمری به تو داده و نه هوائی و نه فضائی و نه زندگی و نه روزی مادام العمر و. و. بلکه یک بار به تو خدمتی کرده است.

بامقایسه این عمل با داده ها و انعام ها ونعمت های بی شمار خدائی که ما را آفریده و از نیستی به هستی رسانیده و هرلحظه فیض خود را به ما ارزانی داشته است، ما باید چه کنیم؟!

آیا می توانیم شکر یکی از نعمت های بی شمار او را بجا آوریم؟! یا اقلًا هنگام استفاده از این داده های خدائی بگوئیم که خدایا شکرت، آخر من کیم و کیستم در باره من این همه تفضل کرده و غرق نعمت بی شمارم نموده ای؟! در حالی که این تشکر و شکر گذاری باز به نفع ما تمام می شود، زیرا در قرآن کریم بارها به ما وعده کرده و قول داده است، اگر شکرگزار باشی، برایت افزون خواهم داد، و در غیر این صورت، آماده مجازات ها و از دست دادن این نعمت ها باش!!.

حال به چندآیه در این مورد توجه نمائید.

1- (وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ ابراهیم: 7 به خاطر بیاورید که پروردگار شما اعلام کرد اگر شکر نعمت های مرا بجا آورید من