گلستان سخنوران - جلد دوم صفحه 260

مجلس 75 ایثار

ایثار یعنی از خود گذشتگی و دیگری را از خود مقدم داشتن و احتیاج خود را زیرپا گذاشتن و نیاز دیگران برطرف کردن را گویند، این صفت به آسانی به دست نمی آید، بلکه ایمان قوی و معرفت کامل، می خواهد، مانند این جریان که در حدیث آمده: مردی خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمد و عرض کرد: گرسنه ام، پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم دستور داد از منزل غذائی برای او بیاورند، ولی در منزل حضرت غذا نبود، فرمود:

چه کسی امشب این مرد را میهمان می کند؟ مردی از انصار اعلام آمادگی کرد، و او را به منزل خویش برد، اما جز مقدار کمی غذا برای کودکان خود چیزی نداشت، سفارش کرد غذا را برای میهمان بیاورید، و چراغ را خاموش کرد و به همسرش گفت: کودکان را هر گونه ممکن است چاره کن تا خواب روند، سپس زن و مرد بر سر سفره نشستند و بی آنکه چیزی از غذا در دهان بگذارند دهان خود را تکان می دادند، میهمان گمان کرد آنها نیز همراه او غذا می خورند، و به مقدار کافی خورد و سیر شد، و آنها شب گرسنه خوابیدند، صبح خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمدند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نگاهی به آنها کرد و تبسمی فرمود (و بی آنکه آنها سخنی بگویند) آیه را (که الان برایتان می خوانم) تلاوت کرد و ایثار آنها را ستود.

در روایاتی که از طرق اهل بیت (علیهم السلام) رسیده می خوانیم: میزبان علی (علیه السلام) و کودکان فرزندان او، و کسی که کودکان را گرسنه خواباند بانوی اسلام فاطمه زهرا (علیهاالسلام) بود.

یاقضیه جنگجویان احد که هفت نفر از آنها سخت تشنه و مجروح بودند، کسی آبی به مقدار نوشیدن یکنفر آورد و سراغ مجروح اول رفت آب را بدهد گفت یک