گلستان سخنوران - جلد دوم صفحه 350

گفتم: گریه چرا اگر به او دلت می سوخت چرا کتیش؟ اگر نه چرا گریه؟!.

گفت دلم به نمی سوزد دو علت مرا به گریه انداخته است، 1- خواستم که سر اورا از تن جدا نمایم صدای گریه زنی را شنیدم این طرف و آن طرف نگاه کردم کسی را ندیدم فهمیدم که مادرش زهراست حضور یافته است! 2- هلال به گودال قتلگاه بنگر ببین چه خبر است دیدم خانم بلند قدی، دست دختری را گرفته و به دور آن بدن بی سر می چرخاند و گریه کنان می گوید حسین من با این بچه ها چکنم و آنها را به کهِ سپردی و رفتی؟!. ألالعنه اللّه علی القوم الظالمین.

مجلس 80 آنها را رها ساز

وجوب امر به معروف و نهی از منکر به اصطلاح تبلیغ کردن، شرایطی دارد که یکی از آنها، احتمال تأثیر در طرف مقابل است اگر چنانکه معلوم شود که طرف از او نخواهد پذیرفت، در این صورت وجوب، برداشته شده و کنار کشیدن و رها کردن آنها، ضرورت خواهد داشت، تا لجاجت و عناد فیما بین بیشتر نشود.

در آیات مکرر قرآن کریم، به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به خاطر ناراحتی و غمگین شدن از ایمان نیاوردن قوم، دلداری می دهد و فقط ابلاغ رسالت را، ازاو می خواهد و بقیه کارها را به خود خدا موکول نماید، اومی داند که بابندگانش چه رفتاری خواهد داشت، در این مورد به معنا و مفهوم این آیات توجه نمائید.

1- فَذَرْهُمْ حَتَّی یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ (45) یَوْمَ لا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئاً وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ (46) طور: 45 حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند؛ 46 روزی که نقشه های آنان سودی به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یاری نمی شوند!