گلستان سخنوران - جلد دوم صفحه 361

مجلس 81 بسی در نومیدی امید نهفته است

در روایت آمده است که «العبد یدبّر واللّه یقدّر» بنده تدبیر می کند وخداوند تقدیر، در طول عمر خود خیلی دیده ایم که در باره کاری شب تاصبح نمی خوابیم و نقشه می کشیم که فردا این کار را این جوری و آن جوری خواهم کرد ولی وقتی که صبح می شود، یا از آن تدبیر و تدبرها منصرف می شویم و یا چیزی پیش می آید که تمام نقشه های ما، وارونه شده و چیزهائی که به ذهن مان نمی آمد، پیش می آید، متوجه می شویم که نقاش کس دیگر است و تقدیر کننده، وجود دیگر.

و نیز خیلی دیده ایم برای رفع احتیاج یا استقراض از کسی، با امید می رویم، اما با نومیدی مواجه می شویم ولی از کسی که هیچ امیدی نداریم، می بینیم، مشکل ما با دست او حل شد.

قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (53) زمر: 53 بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (6)

انشراح: 5 به یقین با (هر) سختی آسانی است! 6 (آری) مسلّماً با (هر) سختی آسانی است،

بعد از هرگریه خنده ایست و پس از هر خنده گریه ای.

درنومیدی بسی امید است*** پایان شب سیه سپیداست

امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: کن لما لاترجوا أرجی منک لما ترجوا، فانّ موسی علیه السلام خرج