گلستان سخنوران - جلد دوم صفحه 487

بیامرز و ازگناهان ما درگذر ای بخشنده امثال کدخدا کریم ها آمین یارب العالمین.

مجلس 91 عجایب خلقت آدمیان

در دنیا، خدای قادر مطلق همه جور قدرت نمائی کرده و عجایب بی شمار از خود نشان داده است، به هرسوی پهنه گیتی نظر بیندازیم؟، از عجائب خلقت، مشحون است و به هرکجای این مجموعه آفرینش دقت کنیم، پر از شگفتی هاست، اگر تنها به این آدم نیم وجبی و زوایای ساختمان وجودی او ونظم و انسجام او را، بر رسی نماییم، از یک مشت پی به نام مغز گرفته تا موی رگ ریزی را، زیر نظر بگیریم، می بینیم عقل متحیر و خرد سرگردان است.

چرا؟ چون دیگر در زمان چند قرن پیش، زندگی نمی کنیم که یک شن کوچک یا ماسه ریز نه بلکه یک کاهی را، نمی شد در هوا نگهداشت قوه جاذبه زمین، آنرا به سوی خود می کشید و جذب می کرد. الان می بینیم هزاران تن بار و انسان را در داخل پرنده آهنی که وزن خود نیز هزاران تن است، در پهنه آسمان ساعت ها به پرواز در می آورند و قدرت جاذبه نمی تواند کاری کند.

نه بلکه این موجود کوچک به نام انسان، راه به فضای لایتناهی، گشوده و به پرواز در می آید و اوج می گیرد تاکرات دیگر را تسخیر کرده و در آن فرمان روائی نماید.

در کراتی مانند ماه و مریخ در منظومه شمسی پیاده شده و نمونه برداری می کند و در آینده نه چندان دور درکرات یا منظومه های دیگر، خواهد نشست، زیرا خدای متعال می داند که چه اعجوبه ای آفریده و در میان این همه جهان آفرینش، فقط پس از خلقت انسان با جمله «فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ » به خود می بالد و عظمت وجودی او را، آشکار می سازد و در سوره مبارکه (رحمان: 33) دستور می دهد ای