گلستان سخنوران - جلد دوم صفحه 702

حال به سرگذشت این عزیزان درگاه خداوندی و اولاد معصومین، آنها، نظری بیافکنیم و ببینیم، این امت و پیروان این آیه، چه رفتاری با آنها داشتند و چگونه رفتار کردند و با چه وضعی راهی سرای دیگر نمودند.

آیا پیروانان بظاهر این آیات از این امت نبودند، در برابر 72 نفر زن و مرد و کوچک و بزرگ، حداقل سی هزار نفر تا دندان مسلح، در بیابان داغ و طاقت فرسای کربلا، گرد هم آمدند و به اعدام و از میان برداشتن همه جگر گوشگان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم کمر بستند، حتی از دادن یک جرعه آب از دریای فرات، به آنها مضایقه نمودند و لباسهایشان را به غارت بردند حتی پیرهن پاره پاره و کهنه که از زیر لباسها پوشیده بود که اقلا کسی به آن رغبت نکند و به غارت نبرد، ولی آن راه هم بردند و سرها را از تن جداکردند و برنیزه ها زدند و از جلوی حرایم عصمت، بردند؟!.

آیا همانها نبودند که با کمال جرئت و بیحیائی، فریاد کشیدند «من ینتدب الخیل علی اجساد الحسین و اصحابه » کیست اسبان خود را، روی بدنهای حسین و یارانش بچرخاند (و بدنهای پاک آنها را لگدکوب و پاره پاره نماید و کردند؟!!!).

ألالعنه اللّه علی القوم الظالمین.

مجلس 109 دنیامیخواهی یاآخرت؟!!

خداوند عالم برای تمام موجودات جهان، حد و مرزی تعیین کرده و حد و حدودی قائل شده است،

برای استفاده از هر یک از آنها، شرایطی معین نموده و بنی آدم را، مخیر کرده است که چگونه از آنهابهره برداری کند و با اختیار کامل کدام راه را انتخاب نماید.

یکی از راهها که بشر در انتخاب آنها آزادی کامل و اختیار مطلق دارد، انتخاب