نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 101

حکم نوحه سرایی در سایر موارد

ثانیاً: نوحه سرایی، صرف نظر از مصائب اهل بیت (علیهم السلام) ، به طور مطلق ممنوع نیست؛ ازاین رو حضرت فاطمه (علیهاالسلام) تا زنده بود در مصیبت پدر گریست و بی تابی کرد به گونه ای که مردم مدینه گلایه کردند و ایشان مجبور شد به مقابر شهدا برود و در آنجا نوحه سرایی کند. (1)

حضرت رسول (ص) بعد از جریان اُحد و شهادت ده ها نفر از مسلمانان، وقتی شنید از هر خانه ای که شهید داده، صدای نوحه و گریه بلند است، مگر خانه حمزه، فرمود: «ولی حمزه گریه کننده ندارد» . مردم مدینه سوگند خوردند که بر هیچ مرده ای نوحه سرایی نکنند و نگریند تا اول بر حمزه (ع) بگریند و بر او نوحه کنند. (2)

در روایت است که حضرت صادق (ع) تا یک سال بر دختر خود که از دنیا رفته بود، نوحه سرایی می کرد و این کار را برای فرزند دیگرش نیز انجام داد. شخصی گفت: «آیا در خانه شما نوحه سرایی می شود؟» حضرت فرمود: «وقتی حمزه (ع) از دنیا رفت، پیامبر (ص) فرمود: ولی حمزه گریه کن ندارد» . (3)

صدوق (رحمه الله) از امام صادق (ع) روایت کرده است که وقتی خبر مرگ

جعفربن ابی طالب و زید بن حارثه را به حضرت دادند، حضرت چون به خانه آمد: «

کَثُرَ بُکاؤُهُ عَلَیهِمَا جِدّاً » ؛ «گریه حضرت بر آن دو بسیار شد» . و

1- بحارالانوار، ج ٧٩، ص ٨4.
2- وسائل الشیعه، ج ٢، ص ٩٢4.
3- بحارالانوار، ج ٧٩، ص ٨4.