نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 103

حضرت فرمود: «من بر هر کشته آنان که صابر باشد و برای خداوند شهید شده باشد، گواهم» . سپس به محله دیگری عبور کرد و صداها را شنید و مانند آن را فرمود تا آنکه در محله «شبامی» صدای بسیار بلند و ناله های شدید شنید. [یکی از بزرگان ایشان به نام] حرب بن شرحبیل نزد حضرت آمد. حضرت فرمود: «آیا زن های تان شما را مغلوب کرده اند؟ ! چرا آنها را از این فریاد و ناله نهی نمی کنید؟» عرض کرد: «

یا امیرالمؤمنین! اگر یک یا دو یا سه خانه بود، می توانستیم. از این طائفه صدوهشتاد نفر کشته شده است. هیچ خانه ای نیست مگر آنکه در آن گریه است. ولی ما مردان نمی گرییم، بلکه از شهادت ایشان خوشحالیم.

حضرت فرمود: «رحمت خدا بر کشته ها و اموات شما» . (1)

ناله و شیون در مصائب سیدالشهدا

«ابوعماره» گوید:

امام صادق (ع) به من فرمود: «ای ابوعماره! درباره حسین بن علی برایم بخوان» . من خواندم و حضرت گریست. دوباره خواندم و حضرت گریست. به خدا پی درپی می خواندم و او می گریست تا آنکه صدای گریه از خانه شنیدم. (2)

در روایت دیگری «عبدالله بن غالب» گوید: «نزد امام صادق (ع) رفتم