نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 122

تأیید قیام جناب زید از جانب ائمه (علیهم السلام)

در ضمن قرائنی وجود دارد که بر درستی قیام زید، از نظر امام صادق (ع) دلالت می کند، زیرا او برای احقاق حق اهل بیت (علیهم السلام) و سپردن امامت به ایشان قیام کرده بود. در روایتی امام رضا (ع) به نقل از جدش حضرت صادق (ع) فرمود:

خدا رحمت کند عمویم زید را، او مردم را به شخص مورد رضایت از آل محمد (ص) دعوت می کرد؛ اگر پیروز می شد حتماً به آنچه دعوت کرده بود وفا می کرد. او در قیام خود با من مشورت کرد و من به او گفتم: «ای عمو! اگر می پسندی که کشته به دار آویخته در محلّه کُناسه کوفه باشی، خود دانی» . وقتی رفت، حضرت فرمود: «وای به کسی که صدای او را بشنود و به او پاسخ ندهد» . (1)

در ادامه روایت آمده است که مأمون از امام رضا (ع) پرسید: «مگر در مورد مدعی ناحق امامت، نرسید آنچه رسیده است؟» امام رضا (ع) فرمود:

زید بن علی ادعای ناحق نکرد. او پرهیزگارتر از این بود. او گفت: من شما را به رضای از آل محمد دعوت می کنم. آنچه وارد شده در مورد کسی است که ادعا کند خداوند او را منصوب کرده است و مردم را به غیر دین خدا دعوت کند و با نادانی، آنها را از راه خدا گمراه کند. به خدا سوگند که زید از کسانی بود که مخاطب این آیه بود: وَ جاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ هُوَ اجْتَباکُمْ؛ «و در راه خدا آن گونه

که سزاوار اوست جهاد کنید، او شما را برگزید» . (حج:٧٨) (2)