نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 126

ودل های نادانان را به دنبال خود می کشند. خصوصی ترین وزیران و قوی ترین کمک کارانشان کمتر از تو در توجیه فسادشان مؤثر بوده اند. چه اندک است آنچه به تو دادند در مقابل آنچه از تو گرفتند! چه اندک است آنچه برای تو آباد کردند در مقابل آنچه از تو خراب کردند! به خود بیندیش؛ دیگری به تو نمی اندیشد و از نفس خودت حساب بکش همانند محاسبه کسی که بازخواست خواهد شد. . . . (1)

گوشه ای از ادلّه شیعه بر امامت حضرت زین العابدین (ع)

این ادعای نویسنده که شیعه معتقد به امامت حضرت سجاد (ع) نبوده است و دلیلی بر امامت حضرت جز چند معجزه ندارد، از جهالت نویسنده است؛ زیرا شیعه در زمان امام سجاد (ع) کمترین اختلاف درباره امامت ایشان نداشته است؛ به گونه ای که ابوحاتم رازی (متوفای٣٢٢ه. ق) مؤلف کتاب «الزینه» می گوید: «شیعه پیش از ظهور زید بن علی (سال ١٢١ه. ق) در زمان امام صادق (ع) یک سخن بودند و چون زید کشته شد، بخشی به جعفربن محمد و به امامت او متمایل شدند. . .» . (2)

عمده ترین انشقاق در زمان حضرت سجاد (ع) را «کیسانیه» به وجود آوردند که پیرو محمدبن حنفیه شدند، وگرنه همگی حتی جناب زید بن علی به امامت حضرت سجاد (ع) معتقد بودند؛ زیرا انشقاق زیدیّه بعد از خروج او (زید) و در زمان امام صادق (ع) است همچنان که در کلام