نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 178

می بینیم که در اینجا هرگز سخن از گرایش به موسی مبرقع نیست و شیعیان به آسانی به امامت حضرت هادی (ع) پی بردند. البته روایات فراوانی به امامت آن حضرت گواهی می دهد. ولی به سبب اوضاع سخت بعد از شهادت امام جواد (ع) و پراکندگی شیعه و شدت تقیه، طبیعی است که امامت حضرت هادی (ع) بر همه شیعیان واضح نباشد؛ همچنان که امامت حضرت کاظم (ع) بر بسیاری از اصحاب حضرت صادق (ع) مخفی بود. اما بعد از رسیدن گزارش های پی درپی، دلایل، کرامات و فضایل امام کاظم و امام هادی (علیهماالسلام) مسئله روشن شد.

در ضمن گفتیم که انتشار نیافتن نام ائمه دوازده گانه برای حفظ جان امام و شیعیان و دیگر مصالح الهی بوده است. البته آگاهی نیافتن بر نام ائمه مشکلی را در مباحث امامت ایجاد نمی کرده جز تردید برای نزد برخی که آن هم با تحقیق برطرف می شده است.

وصیت امام جواد (ع) و تدبیر هوشمندانه ایشان

اما جریان وصیت امام جواد (ع) به «عبدالله بن سوار» در مورد حفاظت از اموال تا هنگام بلوغ امام هادی (ع) ، یک تدبیر سیاسی برای انحراف دشمنان از توجه به حضرت هادی (ع) است؛ همچنان که حضرت صادق (ع) به پنج نفر وصیت کرد و یکی از آنها را امام کاظم (ع) قرار داد تا جان وی محفوظ بماند. (1)در واقع آنچه نویسنده نوشته است که

همین امر باعث سؤال و تردید شیعه شد، برداشت شخصی نویسنده است.