نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 182

همچون متشابهات قرآنی که افراد بیماردل به آنها تمسک می کنند تا به خواسته ناروای خویش برسند. نویسنده برخلاف تصریح بزرگان شیعه و اعتقاد اهل بیت (علیهم السلام) در بحث بدا، اصرار دارد آن را بدون توضیح، به گونه ای ترجمه کند که نزد شیعه ناهنجار جلوه کند.

توضیح جریان بَدا و معنای صحیح آن

اصل مسئله این است که حضرت هادی (ع) دارای چهار پسر بودند که گویا بزرگ ترین آنها محمد بوده و سپس حضرت حسن عسکری (ع) است. از آنجا که محمد فرزند بزرگ تر و فردی جلیل القدر و مورد احترام پدر بود، شیعیان فکر کردند وی جانشین حضرت خواهد بود؛ به ویژه که برخی حتی از دیگر فرزندان حضرت هادی (ع) نیز به سبب تبعید و محاصره حضرت آگاهی نداشتند.

در روایت است که وقتی ١5٠ نفر از خاندان بنی هاشم، ابوطالب و قریش و عده دیگری از مردم در روز وفات محمد پسر امام هادی (ع) برای تعزیت نزد حضرت آمده بودند، حضرت حسن (ع) (فرزند امام هادی) را دیدند که با گریبانی چاک داده آمد و در سمت راست پدر ایستاد. راوی گوید: «ما او را نمی شناختیم» . حضرت بعد از ساعتی به او فرمود: «پسرم! خدای عزوجل را شکر کن که درباره تو امری پدید آورد» . آن جوان گریست و (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ) گفت و فرمود: «الحمدلله رب العالمین. . .» ما پرسیدیم: «او کیست؟» گفتند: «او حسن پسر امام هادی است» . او در آن وقت به نظر ما جوانی٢٠ ساله می نمود. آن وقت وی را شناختیم و فهمیدیم که حضرت او را به امامت معرفی کرده و