نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 263

است، نباید ما را از دیگر واجبات بزرگ الهی، از جمله حکومت اسلامی و دفاع از اسلام و قوانین آن، غافل کند.

شیعه و تحریف قرآن

اما درباره اتهام تحریف قرآن به شیعه باید گفت که اگر مقصود این است که برخی از شیعیان قائل به تحریفند، این چنین اعتقادی مخصوص شیعه نیست؛ زیرا از اهل سنت نیز کسانی به آن معتقد بوده اند و حتی اهل سنت آن را به بزرگان صحابه نیز نسبت داده اند؛ مثلاً علامه طبرسی (قدس سره) می گوید: «حشویه از عامه به تحریف قرآن قائلند» . (1)

گفتنی است مفهوم کلام بیشتر علمای اهل سنت که نسخ در تلاوت را جایز شمرده اند، وقوع تحریف است. اما اگر مقصود این است که مشهور شیعه قائل به تحریفند، این افترایی بیش نیست. بزرگان شیعه همواره بر تحریف نشدن قرآن تأکید کرده اند و درباره آن کتاب های بسیاری نوشته اند؛ مثل «صیانه القرآن من التحریف» و «البیان فی تفسیر القرآن» نوشته محقق خویی (قدس سره) ، «مجمع البیان» مرحوم طبرسی، «رساله اعتقادیه» شیخ صدوق، «الفصول المهمه» امام شرف الدین و. . .

شاهد این مسئله، کلام «ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری» (متوفای ٣٢4ه. ق) رهبر مکتب اشعری است که می گوید:

شیعه امامیه دو دسته اند، دسته اول: ظاهربینانی که در مسائل دینی دارای آرای عمیق نیستند. اینان قائل به تحریف در جهت نقص در کلمات بوده اند و دلیل آنها روایاتی است که نزد محققان طائفه،