نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 35

ناسزاگویی به اصحاب رسول الله (ص)

اما در مسئله ناسزاگویی به صحابه، اگر مقصود نویسنده، جمیع صحابه باشد، حرفی نادرست است و پناه به خدا می بریم که شیعه چنین اعتقادی داشته باشد یا در عمل چنین کاری را بکند. شیعه همواره از اصحابی، مثل سلمان، ابوذر، مقداد، عمار، ابن عباس، حذیفه، سهل بن حنیف، عباده بن صامت، ابو ایوب انصاری، خزیمهبن ثابت و ابوسعید خدری و همچنین از جمیع شهدای غزوات پیامبر (ص) به نیکی یاد می کند، «سید شرف الدین» در «الفصول المهمه» (1)نام بسیاری از صحابه را ذکر کرده است. البته کسانی که صحابه را در امثال معاویه، عمرو بن عاص، ابوموسی اشعری و ابوهریره و اندکی دیگر خلاصه می کنند، حق دارند چنین بیندیشند.

قرآن مجید در آیات زیادی مانند آیه 6١ توبه منافقان و اذیت کنندگان پیامبر اکرم (ص) را رسوا و مذمت کرده است. آنهایی که پیامبر اکرم (ص) از ارتدادشان خبر داد، مثل «ولیدبن عقبه» که قرآن او را فاسق نامید و در زمان «عثمان» شراب نوشید و در حال مستی امام جماعت شد (2)یا «مغیرهبن شعبه» که سه نفر بر زنای او شهادت دادند و «عُمر» مانع از

شهادت چهارمی شد و او را از جاری شدن حد رهانید (3)یا «سمره بن جُندب» که در زمان پیامبر (ص) در برابر حضرت جسارت کرد و حاضر

1- الفصول المهمه، سید شرف الدین، ص١٧٩.
2- الاصابه، ابن حجر عسقلانی، ج ٣، ص ٣١٨؛ اسدالغابه، ابن الاثیر، ج5، ص٩١؛ المسند، احمدبن حنبل، ج١، ص١44؛ الغدیر، ج٨، ص١٢٢.
3- الاصابه، ص 45٢.