نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 45

٧ چرا اجتهاد برای قتل بی گناهان، عذر و برای لعن ستمکاران جرم است؟

اشاره

نویسنده در صفحه ١٧به دعای «دو بت قریش» و دعاهایی اشاره می کند که آکنده از لعن بر شیخین است و آنها را به بت و طاغوت تشبیه کرده اند که نتیجه اش تکفیر اصحاب پیامبر (ص) است.

پاسخ

اولاً: آن دعا در جامعه شیعه مرسوم نیست و در کتاب های رایج شیعه، مثل مفاتیح الجنان، ذکر نشده است و بیشتر شیعیان، نه آن را می شناسند و نه می خوانند.

ثانیاً: تردیدی نیست که از نظر اهل بیت (علیهم السلام) کسانی که مانع خلافت امیرالمؤمنین (ع) شدند، ستمکارند؛ زیرا از اعتقادات ضروری شیعه این است که خلافت، حق منصوص حضرت امیر (ع) بوده که غصب شده است و این اعتقاد به اهل بیت (علیهم السلام) مسئله ای نیست که مخالف یا موافق در آن تردید داشته باشد و قرآن نیز، ظالمان را لعن کرده و فرموده است: ألا لَعْنَهُ اللَّهِ عَلَی الظَّالِمِینَ (هود: ١٨) .

براساس این برهان، لَعن و اظهار بیزاری از غاصبان خلافت، به ویژه