نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 76

دوات و قلم رخ دهد که وقتی فهمیدند حضرت می خواهد خلافت امیرالمؤمنین (ع) را مکتوب کند، ایشان را به هذیان نسبت دادند؛ به گونه ای که در کنار بستر پیامبر (ص) درگیری رخ داد. عمر گفت: «بیماری بر پیامبر غلبه کرده، هذیان می گوید. قرآن برای ما کافی است» . عده ای عمل به دستور پیامبر را خواستار شدند و عده ای حق را با عمر دانستند و چون اختلاف و سروصدا شدت یافت، حضرت فرمود: «برخیزید» . ابن عباس می گفت: «تمام مصیبت آن بود که میان رسول الله و نوشتن مانع شدند» . (1)

آیه بیعت رضوان و عدالت صحابه

اما مطلب هفتم، یعنی آیه بیعت رضوان؛

پاسخ

در بحث آیه ١٠٠سوره توبه: وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مفصّل در این مورد سخن گفته ایم و نیازی به تکرار نیست. چگونه شرکت در بیعت رضوان دلیل بر بهشتی بودن چهار هزار نفر باشد، بدون توجه به اعمال آنها درحالی که یکی از آنها مغیره بن شعبه است با آن وضع اسفبار. گفتنی است که استدلال کنندگان به آیه از فردی مثل معاویه طرفداری می کنند که به نقل از «الاستیعاب» ، 6٣ نفر از بیعت کنندگان رضوان را به قتل رسانده است. (2)