نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 85

متعه را دوران حکومت عُمر یا ابوبکر گفته اند. (1)حتی معاویه نیز زنی را در طائف متعه کرد و «عبدالرحمان» از او متولد شد. (2)سعید بن جبیر آن تابعی عظیم الشأن، زنی زیبا را در مکه متعه کرد و اِبایی از اعلام آن نداشت.(3)از همه مشهورتر، فقیه مکه از اهل سنت، عبدالملک بن عبدالعزیز معروف به ابن جریج (متولد سال ٨٠ و متوفای سال ١5٠ه. ق) نه تنها متعه را جایز، بلکه با شصت تا هفتاد زن متعه کرده بود! (4)

جواز متعه در شهرهای مکه و یمن که پیرو ابن عباس بودند مشهور بوده است و به آن اقدام می کردند. (5)حتی ذهبی این قول را به اهل حجاز نسبت می دهد. (6)«ابن عاشور محمدبن طاهر» از مفسّران اهل سنت، متعه را در حال ضرورت، مثل عزوبت در سفر و جنگ، که همسر مردی همراهش نباشد، جایز دانسته است. (7)

با این همه، آیا هنوز می توان به صورت قاطع ادعا کرد که متعه امری زشت است و پیامبر (ص) آن را تا قیامت نهی کرده است؟ !

حرمت ازدواج موقت در روایات اهل بیت (علیهم السلام)

نویسنده ادعا کرده است که چند روایت از متعه نهی می کند و پس از

1- جمهرهانساب العرب، ابن حزم اندلسی، ص ١5٩.
2- امثال العرب، مفضل بن محمد بن یعلی، ص ١١٨.
3- المصنف، صنعانی، ج ٧، ص 4٩6.
4- سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج 6، ص ٣٣٣؛ تذکرهالحفاظ، ج ١، ص ١٧٠.
5- الجامع لاحکام القرآن، ج 5، ص ١٣٣؛ فتح الباری، ابن حجر عسقلانی، ج ٩، ص ١4٢.
6- تاریخ الاسلام، ذهبی، ج ٩، ص 4٩٨.
7- التحریر والتنویر، ابن عاشور، ج 4، ص ٨٨.