نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 87

بسیار سبک تر از این مسئله را ندارند، گاهی ائمه (علیهم السلام) به ناچار برای حفظ مصالح شیعه و اتحاد مسلمانان، پیروان خود را از انجام دادن این عمل که واجب هم نیست، منع می کردند. حضرت صادق (ع) به عمار و سلیمان بن خالد فرمود:

من متعه را بر شما ممنوع کردم تا زمانی که در مدینه هستید؛ زیرا شما نزد من زیاد رفت و آمد می کنید و می ترسم شما را مؤاخذه [یا دستگیر] کنند و بگویند: اصحاب جعفر اینانند. (1)

اهل سنت که اکثریت قاطع آنها اکنون به حرمت متعه فتوا می دهند با روایات حلّیت متعه که از اصحاب پیامبر (ع) نقل شده است، چه می کنند؟ آیا جز این است که آن را توجیه می کنند و از نظریه اصلی خود که پیروی از خلیفه دوم است، برنمی گردند؟

به هرحال توضیح بیشتر را در این بحث به مجالی دیگر که مناسب با بحث های فقهی است واگذار می کنیم.

توضیح روایات مورد ادعا

اکنون درباره چهار روایت مورد ادعای نویسنده توضیح مختصری می دهیم:

اما روایت هشام بن حکم از امام صادق (ع) که فرمود: «فقط افراد فاسد، متعه می کنند» . ظاهراً بر نویسنده مشتبه شده است؛ زیرا آنچه در وسائل الشیعه از نوادر احمدبن محمد بن یحیی از ابن ابی عمیر از هشام بن حکم از امام صادق (ع) آورده این است که حضرت در مورد متعه فرمود: