نور هدایت : در نقد کتاب آن گاه که صحابه را شناختم صفحه 99

از «واقدی» نقل شده است:

هرگاه صفیّه، خواهر حمزه، در شهادت برادرش می گریست، پیامبر اکرم (ص) نیز می گریست و هرگاه او هق هق می گریست، پیامبر نیز هق هق می گریست. فاطمه هم شروع می کرد به گریستن و حضرت رسول (ص) با گریستن او نیز می گریست. (1)

در صحیح بخاری و مسلم است که پیامبر (ص) بر بچه ای که از یکی از دخترانش فوت کرد، گریست، سعد گفت: «این گریه چیست یا رسول الله؟» حضرت فرمود: «این ترحم است که خدا در دل بندگان خود قرار داده است و خداوند تنها به بندگان دلسوز خود، ترحم می کند» . (2)

شیعه و پیروی محض از پیامبر (ص) و خاندان او

ما پیرو پیامبر (ص) و اهل بیت او هستیم که مردم را به رحمت دعوت می کنند نه پیرو خلیفه دوم - عمر بن خطاب - که حتی بر مصیبت دیدگان نیز رحم نمی کرد. او حتی به دستور پیامبر (ص) نیز در این مورد توجهی نداشت. امام احمد بن حنبل آورده است که پیامبر (ص) از جنازه ای می گذشت که بانوانی بر آن می گریستند، عمر با تندی آنها را نهی کرد. پیامبر (ص) فرمود: «ایشان را رها کن که جان، عزادار است و چشم،

گریان» . (3)ولی خلیفه دوم همچنان بر این نهی اصرار می کرد.

1- شرح نهج البلاغه، ج ١5، ص ١٧؛ امتاع الاسماع، مقریزی، ج ١، ص ١6٧.
2- صحیح البخاری، ج ٢، ص ٨٠؛ صحیح مسلم، ج ٣، ص ٣٩.
3- المسند، ج ٢، ص ٣٣٣.