راه وحدت امت اسلامی صفحه 200

نه تنها همه شیعیان بلکه به همه مسلمانان اهانت و تهمت روا می دارد، که البته با این عمل خود، چشم دشمنان اسلام را روشن می گرداند! و نه تنها به ام المؤمنین بلکه به جمیع مسلمانان ظلم و خیانت می کند.

6. ناسزا گفتن به شیخین

اشاره

آنها می گویند شیعه به دو خلیفه دشنام می دهند! در این باره باید در دو مرحله صغری و کبری به بررسی بپردازیم؛ در مرحله اول باید بدانیم که آیا آنها دشنام می دهند یا نه؟ و در مرحله دوم نیز باید دریابیم که آیا دشنام آنها، موجب کفر می گردد یا نه؟

در مرحله اول به نتیجه ای نخواهیم رسید؛ زیرا آنها به هیچ وجه حاضر نیستند، برائت این امر را از شیعه بپذیرند، گرچه ما به خدای کعبه سوگند بخوریم و با آیه های قرآن هم، دلیل و برهان بیاوریم! چنان که امامیه تاکنون، هر چه نفی این کار را اعلام کرده، گوش شنوایی ندیده است.

بنابراین، بهتر است این باب را مسدود نماییم و به تحلیل مرحله دوم بپردازیم. درواقع، دشنام موجب کفر نمی شود. ما برای این ادعا، دلایل و براهین روشنی داریم که در شش مرحله می آوریم و قضاوت را به عهده افراد منصف، می گذاریم:

دلیل اول:

ما از قاعده «اصل استصحاب» استفاده می کنیم و می گوییم، به مسلمان بودن دشنام دهندگان یقین داریم، سپس شک می کنیم که آیا آنها با این عمل کافر شده اند یا نه. اصل یقین خود را حفظ می کنیم؛ زیرا برای کافر بودن آنها دلیل عقلی و نقلی و اجماعی هم نداریم. پس آنها کافر نیستند.