راه وحدت امت اسلامی صفحه 90

این، روایت هایی که از طریق امامان معصوم (علیهم السلام) نقل شده اند، در مقام تجزیه و تحلیل، با آن احادیث، منافات و مغایرت آشکار داشت. (1)

و نیز، آنچه از نص صریحی که جابر بن عبدالله، دال بر نهی و تحریم آورده بود، اضافه بر اینکه، به خاطر واقعه «عمرو بن حریث» (2)بوده، در این باره، در بحث های بعدی نظریه های: عمران بن حصین، عبدالله بن مسعود، عبدالله بن عمر، عبدالله بن عباس و امیر مؤمنان (ع) آورده می شود و خواهید دید که تحریم عمر شرعی نیست و امکان ندارد برای آن، حکم ناسخی وجود داشته باشد که آنها از آن بی خبر بوده باشند و این در حالی است که آنها در کنار رسول خدا (ص) مقام و منزلت والایی داشتند و همواره همراه آن حضرت بودند و پیوسته می کوشیدند که معارف خود را، از وی دریافت کنند!

بنابراین، اگر در مورد حکم سابق، ناسخی وجود داشت، بی تردید، افراد مطلع، آن را اطلاع می دادند، در حالی که این گونه نیست و همه صحابه، معترف اند که ناسخی از جانب خدا و رسول (ص) نیامده است.

علاوه بر این، خود عمر نیز، صراحتاً مأخذ تحریم و نهی خویش را خدا و رسول (ص) ندانسته است.

آیه قرآن چه می گوید؟ !

«آنان که عورت خود را حفظ می کنند، مگر نسبت به همسران خود، یا کنیزانی را که به ملکیت درآورده اند» . (3)عده ای این آیه را به عنوان ناسخ مطرح کرده و پنداشته اند

1- وسائل الشیعه، ج ١4، ص 44٩ - 4٣6، کتاب النکاح، ابواب المتعه.
2- صحیح مسلم، ج ٣، ص ١٩4، ح 6.
3- مؤمنون: 5- 6.