تاریخ اسلام از وفات پیامبر اکرم (ص) تا سقوط بنی امیه صفحه 152

نظامیان را کاهش داد و به همین دلیل به یزید ناقص شهرت یافت. پس از آن، شورش هایی بر ضدّ حاکمان یزیدی در همه شهرها و مناطق اسلامی رخ داد. از جمله عبّاس بن ولید در حمص، بشربن ولید در قنّسرین، عمروبن ولید در اردن و یزیدبن سلیمان در فلسطین قیام کردند. مروان بن محمّد نیز که در ارمنستان به سر می برد، به انتقام خون ولید، رهسپار عراق شد؛ امّا زمانی که به حران رسید با یزید مصالحه کرد و طی آن، امارت موصل، ارمنستان، جزیره و آذربایجان به او واگذار شد. یزید سرانجام پس از پنج ماه خلافت به دست برادرش - ابراهیم که خواستار خلافت بود - در هفتم ذی حجّه سال 126 ق در دمشق به قتل رسید. بعضی گفته اند که او به مرض طاعون درگذشت و در باب الفرادیس دمشق به خاک سپرده شد. وقتی مروان بن محمّد به خلافت دست یافت، جنازۀ او را بیرون آورد و به دار آویخت. (1)

ی) ابراهیم بن ولید بن عبدالملک

تاریخ تولّد و نام مادر وی معلوم نیست. او فردی چاق بود و چشمانی کوچک داشت که در ذی حجّه سال 126 ق به خلافت رسید و در صفر سال 12٧ ق، پس از هفتاد روز حکومت، از سوی مروان بن محمّد، کنار گذاشته شد. آن گاه چندی از عمر خود را در زندان سپری کرد و سرانجام به دست عبّاسیان در سال 132 ق به قتل رسید. (2)

ک) مروان بن محمّد

وی در سال ٧2 ق در جزیره به دنیا آمد. مادرش لبابه، از اسرای کُرد بود. مروان سری بزرگ، هیکلی تنومند و چهره ای سفید داشت و مردی خشن، بی رحم، ادیب، سخنور، خوشگذران و دوستدار سفر بود. در دورۀ او، ضحّاک بن قیس خارجی، سلیمان بن عبدالملک اموی و ثابت بن نعیم جذامی و بسیاری دیگر در حمص، عراق،