آیین برنامه سازی درباره ایام محرم صفحه 244

یا به اصطلاح، اهل سنت به معنی عدالت همگی صحابه نیست. به گواهی آیات فراوانی از قرآن که به بحث نفاق یا بهانه گیری های صحابه می پردازد، معلوم می شود جامعه اسلامی در زمان پیامبر، تازه در آغاز راه اسلامی شدن است. در مراحلی همانند جنگ بدر برای آنها فضیلت ارزشی اثبات می شود، ولی این صرفاً ارزشی است، نه تمدنی و مطلق که باعث رکود و روزمره گی خود آنها و جوامع پس از آنها شود.

بر اساس این نگاه، دین واحد حق در طول تاریخ هیچ گاه گذشته گرا یا واقع گرا به معنی ساکن در زمان حال نبوده است. بر اساس فلسفه تاریخ دین حق، تا جهانی سازی معنویت و عدالت توحیدی فراهم نشود، دین حق به آرامش و قرار و اطمینان خود نخواهد رسید. این آینده نگری و پرهیز از سکون گرایی یکی از مهم ترین پیام های عاشورایی برای جامعه اسلامی آن زمان و همیشه تاریخ است.

دو معضل سلفی گرایی از جامعه یزیدی تا تمامی جوامع اسلامی معاصر (بیداری اسلامی در تقابل با سلفی گرایی)

امام وقتی قیام خود را آغاز و به مکه هجرت کرد، بلافاصله عده ای از صحابه نمایان مدعی علم و دین نزد امام آمدند و با نصیحت گری و موعظه به اصرار از امام خواستند همانند آنها و تمامی افراد دیگر جامعه، ساکت و آرام بنشیند تا مبادا آرامش و امنیت جامعه، به هم ریزد. آنها امام را به سکوت و سکون و قعود دعوت می کردند تا همانند آنها به وضع موجود راضی باشد.

امام در برابر آنها با یادآوری ارزش ها و گفتار و سیره پیامبر تأکید می کرد هدف پیامبر هیچ گاه رسیدن جامعه اسلامی به جامعه یزیدی آن هم همراه با سکوت و سکون و رضایت به ظلم و فساد نیست. ایستادگی اکثریت جامعه اسلامی به نام خلافت یزید در برابر سیدالشهدا علیه السلام ، بعد ها باعث مرزبندی روشن اسلام اهل بیتی و عاشورایی از اسلام خلافتی و اموی شد؛ یعنی به تدریج، مرزبندی کلی بین دو الگو از اسلام ایجاد شد. اسلامی که به رکود و سکون و قعود و رضایت به وضع موجود دعوت می کرد و هیچ گونه آینده ای را تعریف و ترسیم نمی کرد و تمام ارزش ها و افتخاراتش را در گذشته، آن هم گذشته تحریف شده جست وجو می کرد. این اسلام با ارائه نظریه مدینه فاضله در گذشته و تمام شدن آن عملاً جامعه را به روزمره گی می کشاند.