تفسیر مقدماتی قرآن کریم صفحه 122

الاهی به مردم مسلمان است و فضیلتی برای آنان به شمار می آید؛ (1)

7. اینکه می فرماید: «خدا به هر کس بخواهد مقام نبوّت را می دهد»، بدان معنا نیست که اراده خدا بدون دلیل به امری تعلق می گیرد؛ بلکه اراده وی تابع حکمت و مصلحت سنجی اوست.

آموزه ها و پیامها

1. اگر خدا بخواهد از فردی درس ناخوانده، رهبری شایسته می سازد: [ هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا... ]؛

2. رسالت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله محدود به مردم عصر خویش نبود؛ بلکه برای آیندگان نیز هست: [ ...وَ ءَاخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ... ]؛

3. آموزش و پرورش، از اهداف نبوّت به شمار می آید: [ ...یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَبَ... ]؛

4. تدریس از تهذیب جدا نیست: [ ...یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَبَ... ]؛

5 . کتاب را با حکمت به دیگران بیاموزید و وحی را با خردورزی همراه کنید:

[ ...یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَبَ وَ الْحِکْمَهَ... ]؛

6 . رهبران الاهی آیات خدا را بر مردم بخوانند و پیروی کنند تا الگوی عملی آنان شوند: [ ...یَتْلُوا عَلَیْهِمْ ءَایَتِهِ ی... ]؛

7. تعلیم و تزکیه انسان را از گمراهی آشکار می رهاند: [ ...وَ إِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَلٍ مُّبِینٍ ]؛

8 . نبوت به دلخواه افراد داده نمی شود؛ بلکه بخششی الاهی است که بر اساس حکمت، به هر کس بخواهد می دهد: [ ذَ لِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَآءُ... ]؛