ایده پردازی و موضوع یابی رسانه ای (تولید ملّی؛ حمایت از کار و سرمایه ایرانی) صفحه 48

6. تولید و ارتباط آن با توحید و معاد

6. تولید و ارتباط آن با توحید و معاد

فهرست یابی ایده های اقتصادی در آیات قرآن

موضوعات: توحید افعالی و تولید پیدایش و تسخیر عوامل تولید

آیه 12 سوره جاثیه

«اللَّهُ الَّذِی سخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ؛ خدا همان کسی است که دریا را به سود شما رام گردانید تا کشتی ها در آن به فرمانش روان شوند و تا از فزون بخشی او [روزی خویش را] طلب نمایید و باشد که سپاس دارید».

آیات مرتبط: ملک: 15؛ ابراهیم: 32 34؛ بقره: 22؛ نحل:10، 11، 14، 60، 80 و 81؛ لقمان:20؛ مائده: 64؛ سجده: 5؛ یونس:31؛ رعد: 3؛ واقعه: 63 و 64؛ انعام: 99 و 141؛ عبس : 24 تا 32؛ مؤمنون: 18 تا 21؛ حجر: 19 تا 21.

خداوند سبحان با برشمردن و یادآور شدن انواع نعمت های آسمانی و زمینی که مایه حیات انسانی است و انسان در معاش خود از آن بهره مند می شود، از راه نظام متقن و تدبیر یک نواختی که در آن هست، بر وحدانیت خود در ربوبیت استدلال می فرماید.

با مرور آیات عوامل تولید، اعم از آب، زمین، جنگل ها، مراتع، معادن و سرمایه، مشاهده می شود که همه آیات بدون استثنا، پیدایش و تسخیر عوامل تولید را به خداوند نسبت می دهند. قرآن کریم در این آیات با واژه های «خلق لکم»، «أنشأَکم»، «أَنْزَلْنا»، «اَخْرَجنا»، «أَرْسَلْنا» یا «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ»، «أَنبَتْنَا» و «سَخَّرْنَا» اصرار دارد که عوامل تولید را خدا با ظرافت کامل، خلق و مسخر انسان ها کرده است.

خداوند، زمین و آسمان، شب و روز، دریاها و کشتی ها و آنچه در آسمان و زمین است، مسخر انسان ساخت. خورشید برای او نورافشانی می کند، بسترش را گرم می سازد، انواع گیاهان را برای او می رویاند، محیط زندگی اش را از وجود میکروب های مزاحم پاک می کند، شادی و سرور می آفریند و مسیر زندگی را به او نشان می دهد. ماه، چراغ شب های تاریک اوست، تقویمی است طبیعی و جاودانی؛ جزر و مدی که بر اثر ماه پیدا می شود، گره بسیاری از مشکلات را می گشاید. درختان بسیاری را (با بالا آمدن آب نهر های مجاور و دریا) آبیاری می کند، دریای خاموش و راکد را به حرکت درمی آورد و از گندیدن حفظ می کند، اکسیژن تموج در اختیار موجود های زنده دریا می گذارد. بادها، کشتی ها را در سینه اقیانوس ها به حرکت درمی آوردند؛ به گونه ای که بزرگ ترین مرکب، وسیع ترین جاده ها را می پیماید تا آنجا که گاهی، کشتی هایی به بزرگی یک شهر یا همان جمعیت که در شهر کوچکی زندگی می کنند، بر پهنه اقیانوس ها به حرکت درمی آیند. رودخانه ها در خدمت او هستند.