کتاب راهنما ویژه تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی صفحه 146

به قدر سعی، از مقصود، هرکس بهره ای دارد

که منزل پیش پای خود بود دامن سواران را

صائب

خون به جای عرق افشانده ام از جبهه سعی

تا کف خون مرا مشک خُتن ساخته اند

صائب

کسب عزت نفس

کسب عزت نفس

خاک خور و نان بخیلان مخور

خاک نه ای، زخم ذلیلان مخور

بر دل و دستت همه خاری بزن

تن مزن و دست به کاری بزن

به که به کاری بکنی دست خوش

تا نشوی پیش کسان دست کش

نظامی

مرا لقمه ای نان که درخور بود

پدید آورم از ره دهقنت(1)

به نزدیک دو نان نخواهم نمود

ز بهر دو نان بعد ازین مسکنت

من و طاعت و گوشه عافیت

زهی پادشاهای، زهی سلطنت

عمر خیام

یافتن روزی

یافتن روزی

مشو غافل زگردیدن که روزی در قدم باشد

همین آواز می آید ز سنگ آسیا بیرون

صائب