- مقدمه 1
- سلامتی در قرآن 3
- اشاره 3
- بخش اول: سلامتی در آموزه های دینی 3
- سلامتی و یاد خدا 5
- نعمت عافیت و سلامتی در کلام معصومان علیهم السلام 6
- اشاره 6
- پیامبر صلی الله علیه و آله 6
- امام علی علیه السلام 10
- امام زین العابدین علیه السلام 14
- امام باقر علیه السلام 16
- امام صادق علیه السلام 16
- امام کاظم علیه السلام 18
- امام رضا علیه السلام 18
- تکریم بیمار در آموزه های دینی 19
- بیماری های معنوی و درمان آن با تمسک به قرآن 24
- رهنمودهای دین در حفظ سلامتی، بهداشت و تقویت قوای جسم و روح 25
- امام صادق علیه السلام 43
- اشاره 43
- بهداشت دهان در آیینه کلام معصومان علیهم السلام 43
- امام باقر علیه السلام 43
- پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله 43
- امام رضا علیه السلام 44
- آداب تغذیه در آموزه های دینی 44
- تأثیر عبادت در سلامت روان و پیشگیری از اختلالات روانی 50
- بخش دوم: وظایف و تعهدات پزشکان در آموزه های دینی 56
- اشاره 64
- سحرخیزی و سلامت 64
- بخش سوم:رمز و رازهای سلامتی 64
- کلیدهای سلامتی 68
- سلامت، بهداشت و تندرستی جسم و روح 76
- کودک و سلامت روانی 90
- سلامت و ابعاد خوب زیستن 92
- سلامتی و راه رسیدن به آرامش و موفقیت در زندگی 105
- سلامت و خواب کافی 112
- سلامت روان و محیط سالم 115
- سلامت و مواد مخدر 116
- تأثیر اعتیاد به رایانه بر سلامتی 119
- تأثیر آلودگی بصری بر سلامت 121
- سلامتی و آلودگی های صوتی 122
- سلامتی و ورزش 125
- سلامت و اهمیت تغذیه و عادت های غذایی 126
- حرف آخر 137
- کتاب نامه 144
امام زین العابدین علیه السلام
امام زین العابدین علیه السلام
امام سجّاد علیه السلام مردی را دید که طواف کعبه می کند و می گوید: «بار خدایا! به من صبر عطا فرما. دستی به شانه او زد و فرمود: بلا می طلبی؟ بگو: بار خدایا! به من عافیت و شکر بر عافیت عطا فرما».
«خدایا! تندرستی همراه با عبادت، و آسودگی همراه با زهد، و علم با عمل، و پارسایی همراه با اعتدال (میانه روی) روزی ام فرما».(1)
«حج و عمره به جای آورید تا بدن هایتان سالم بماند و روزی ها (درآمدهایتان) زیاد و ایمانتان استوار شود».(2)
امام چهارم علیه السلام در نیایشی که هنگام بیماری و یا گرفتاری تعلیم داده است این گونه خدا را ستایش می کند: «خدایا! سپاس تو را بر آن نعمت تندرستی که پیوسته در فضای آن می گشتم و سپاس تو را بر مرضی که در بدنم پدید آورده ای».
«خدایا! بر محمد و آلش درود فرست و چون در انجام وظیفه شکر نعمت هایت در حال آسایش و تندرستی و بیماری کوتاهی کنم، اعتراف به حق خودت را روزی ام ساز، تا هنگام ترس و ایمنی و خشم و رضا و سود و زیان مسرّت خاطر و آرامش دل خود را در انجام وظیفه نسبت به تو بیابم».
«خدایا! بر محمد و آلش رحمت فرست، و لباس عافیت را بر من بپوشان، و مرا به عافیتت فراگیر، و به عافیتت محفوظ دار، و به عافیت بی نیاز کن، و عافیتت را بر من صدقه کن، و عافیت را به من ببخش، و عافیتت را برایم بگستران، و عافیتت را بر من شایسته ساز و میان من و عافیتت در دنیا و آخرت جدایی میفکن».(3)
1- میزان الحکمه، ج 5، ص467.
2- میزان الحکمه، ج2، ص481.
3- صحیفه سجادیه، دعای 22.