تولید ملی، کار و سرمایه از منظر آموزه های دینی صفحه 100

کشاورزی، شغل انبیا و اولیا

کشاورزی، شغل انبیا و اولیا

بسیاری از انبیا و اولیای الهی، دارای کشت و زرع بوده اند. بی شک، انتخاب این حرفه و صرف بخشی از عمر پیامبران خدا در این راه، نشانه عنایت ویژه خداوند به این حرفه است.

حضرت امام صادق(ع) فرمود:

آن روز که آدم ابوالبشر از بهشت به زمین رانده شد و به غذا و آب نیاز پیدا کرد، با حضرت جبرییل به مشورت پرداخت واز او یاری طلبید. جبرییل، آدم را این گونه راهنمایی کرد: «یا آدم کن حراثا»؛ ای آدم، اگر می خواهی نیازمندی های خود را برطرف کنی، کشاورز باش و به زراعت بپرداز.(1)

این گونه بود که آدم ابوالبشر، اولین کشاورز روی زمین شد. حضرت آدم و بیشتر پیامبران الهی، کشاورز بودند و روزی خود را از این راه به دست می آوردند.

امام صادق(ع) در پاسخ به پرسش کسی که درباره فلّاحین پرسید، فرمودند: «هُمُ الزَّارِعُونَ کنُوزُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ مَا فِی الْأَعْمَالِ شَیْ ءٌ أَحَبَّ إِلَی اللَّهِ مِنَ الزِّرَاعَهِ وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً إِلَّا زَارِعاً إِلَّا إِدْرِیسَ(ع) فَإِنَّهُ کانَ خَیَّاطاً؛ آنان همان کشاورزانند که گنج های خدا در زمینش هستند و در میان کارها، چیزی دوست داشتنی تر از کشاورزی در نزد خدا نیست و خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده، مگر اینکه کشاورز بوده، جز حضرت ادریس که خیاط بوده است».(2)

ائمه بزرگوار، درباره کار و تلاش برای امرار معاش، تأکید داشتند. آنان، کشاورزی را یکی از بهترین کارها برای خویش برگزیده بودند.