تولید ملی، کار و سرمایه از منظر آموزه های دینی صفحه 16

مال در لغت

مال در لغت

«مال یعنی مجموعه چیزهایی که قابل مالکیت باشد، ثروت، دارایی، آنچه در تملک کسی باشد، پول، جنس و کالا و... .»(1) به عبارت دیگر، مال عبارت است از هر آنچه در ملک کسی باشد، آنچه ارزش مبادله داشته باشد، دارایی، خواسته، هر چیزی که انسان می تواند از آن استفاده کند و قابل تملک باشد. جمع آن نیز اموال است.(2)

در فرهنگ لغات عربی، مال را از ریشه «مول» دانسته اند(3) و بسیاری از لغت شناسان، معنایی برای آن ذکر نکرده و مفهوم آن را شناخته شده و از توضیح بی نیاز دانسته اند.

ابن اثیر می نویسد: «مال در ریشه لغوی و استعمال اولی خود بر طلا و نقره ای که شخصی مالک آن بوده، گفته شده است. سپس بر هر چیزی که اندوخته و نگه داری و تملک شود، اطلاق می گردد».(4)

تعریف اصطلاحی مال

تعریف اصطلاحی مال

کلمه مال و مشتقات آن، 68 بار در قرآن کریم، حدود هزار بار در وسائل الشیعه و حدود دو هزار بار در بحارالانوار به کار رفته، ولی هیچ تعریف خاصی از آن در نصوص دینی وارد نشده است. شارع مقدس این واژه را به همان مفهومی به کار می برد که عموم عقلا به کار برده اند. عقلا هم به چیزی مال می گویند که غرض عقلایی به آن تعلق گیرد و دارای ارزش مبادله ای باشد.

1- حسن انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ج7، صص 6538 و 6539.
2- محمد معین، فرهنگ فارسی معین، ج3، ص3708.
3- ابن فارس، مقائیس اللغه، ج5، ص285؛ احمد بن محمد فیّومی، المصباح المنیر، ص586.
4- ابن اثیر، النهایه، ج4، ص373.