تولید ملی، کار و سرمایه از منظر آموزه های دینی صفحه 167

مطلب دیگر این است که با توجه به شرایط طبیعی و موقعیت های جغرافیایی و منابع و امکانات موجود در هر جامعه ای، عرصه های خاصی برای رشد و پیشرفت مناسب است. ازاین رو، در برنامه ریزی های مربوط به رشد و توسعه، باید جهت گیری های کار و سرمایه به آن سمت باشد، اما در آموزه های اسلامی تذکر داده شده است که حتی الامکان از منحصر ساختن فعالیت ها در عرصه خاص، برای مثال تنها در صنعت یا کشاورزی یا دام داری و...، خودداری شود؛ زیرا تجربه نشان می دهد، چنین جوامعی هنگام بروز برخی مشکلات، بسیار آسیب پذیر و از سوی دشمنان، متحمل زیان های جبران ناپذیری می شوند.

در آموزه های اسلامی، به اموری سفارش شده است که مورد نیاز بشر است؛ یعنی در کنار سفارش به کشاورزی، به صنعت و دام پروری هم تأکید می شود. پیام چنین سیاستی این است که مردم و مسئولان جامعه اسلامی تا می توانند و شرایط محیطشان اقتضا کند، در عرصه های مختلف به فعالیت بپردازند تا در شرایط سخت، محتاج دیگران نباشند و در بعضی روایات هم از چنین کاری به عنوان بهترین تدبیر یاد شده است. امام صادق(ع) می فرماید: «خداوند تبارک، سامان یابی زندگی مردم را در انواع کارها و صنعت ها قرار داده است. این شیوه ضامن بقا و استمرار زیست آدمی است و می توان آن را صحیح ترین تدبیرها در این زمینه دانست».(1)

چهار توجه به حقوق کارگر و حفظ انگیزه کار

اشاره

چهار توجه به حقوق کارگر و حفظ انگیزه کار

یکی از اموری که به رشد و توسعه فعالیت های اقتصادی و حفظ فرهنگ کار در جامعه کمک می کند، حفظ انگیزه نیروهای انسانی فعال در عرصه های کار و کوشش است.