تولید ملی، کار و سرمایه از منظر آموزه های دینی صفحه 26

در آخر روایت نیز آمده است: «اگر هر چه مردم نیاز داشتند، در اختیارشان قرار می گرفت، نه زندگی به کام آنها گوارا می شد و نه از آن لذت می بردند».

ب) در روایات بسیاری تصریح شده است که کار مایه سلامت وجود آدمی است. اگر انسان از کار دست بردارد، کم کم سلامتی خود را از دست می دهد. از امیر مؤمنان علی(ع) نقل شده است که فرمود: «کسی که کار کند، نیرو و توان او تقویت می شود و کسی که از انجام کار دست کشد، دچار سستی و ناتوانی می گردد».(1)

امام صادق(ع) درباره تجارت نیز فرموده است: «التجارهُ تزیدُ فی العقلِ؛ تجارت عقل را زیاد می کند.»(2) در ادامه نیز تأکید کرده است که: «لاتترکْ التجارهَ فَاِنّ تَرکَها مذهبهٌ للعقلِ؛ تجارت را ترک مکن؛ زیرا ترک آن مایه تباهی عقل است».(3)

دو قوانین شریعت و نظام تشریع

اشاره

دو قوانین شریعت و نظام تشریع

بخش دیگری از اهمیت کار، به نظام تشریع اسلامی مربوط است. البته بین نظام تشریع و نظام تکوین یا قانون طبیعت و قانون و مقررات دین، تناسب کاملی وجود دارد و همه از ناحیه خداوند است. رعایت قوانین هر دو حوزه، زمینه ساز سلامت و سعادت آدمی است. در نظام تشریع اسلامی، به صورت های مختلف بر اهمیت کار تأکید شده است.

اول سفارش به کسب روزی با دست رنج

اول سفارش به کسب روزی با دست رنج

در آیات و روایات بسیاری سفارش شده است که افراد بکوشند روزی شان را با دست رنج خودشان به دست آورند. خداوند در آیه ای چنین می فرماید: «لِیَأْکلُوا مِن

1- عبدالواحد تمیمی آمدی، غررالحکم و دررالکلم، ص269.
2- یعقوب کلینی، کافی، ج5، ص148.
3- مستدرک الوسائل، ج13، ص11.