تولید ملی، کار و سرمایه از منظر آموزه های دینی صفحه 272

موضوع توجه شده است. گاهی این کار با تشویق به سرمایه گذاری انجام شده است. امام سجاد(ع) می فرماید: «اِسْتِنْماء المالِ تَمامُ المُروَّهِ؛ رشد و سودآورسازی مال، نشان کمال مروت است».(1)

همان گونه که پیش از این بیان شد، اسلام با راکد گذاشتن سرمایه مخالف است. از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: «برای آدمی پس از مرگ، سخت تر و ناشایست تر از اینکه مال صامتی را به جای گذارد، وجود ندارد. راوی می پرسد: با آن مال چه باید کرد؟ حضرت فرمود: آن را در ساختن بنای یا آباد سازی باغی به کار اندازد».(2)

در این قبیل از روایات، به طور ضمنی مسئله سرمایه گذاری تأیید شده است؛ زیرا بدون جمع سرمایه و راه اندازی آن، این قبیل از هدف ها دست یافتنی نیست. همچنین در اسلام، کارکرد اموری چون صدقات جاریه، وقف و برخی انفاق ها و... ، در حکم سرمایه گذاری اند. می توان با استناد به دلایل آنها، موضوع جواز سرمایه گذاری در اسلام را روشن تر ساخت.

دو تبیین تفاوت های اساسی بین دیدگاه اسلام با دیگر نظام ها در مورد سرمایه

دو تبیین تفاوت های اساسی بین دیدگاه اسلام با دیگر نظام ها در مورد سرمایه

اسلام اجازه ذخیره سازی محصول کار (سرمایه) را به شرطی می دهد که به احتکار منجر نشود یا در به کارگیری سرمایه، ربا را مردود می داند. باید استفاده از سرمایه ها در قالب مضاربه یا اجاره یا مشارکت انجام گیرد. رسانه ملی از راه تبیین این امور می تواند از دچار شدن مردم به ربا و امثال آن جلوگیری کند و روند جریان سرمایه و سرمایه گذاری را به گونه ای هدایت کند که در چارچوب آموزه های دینی، جایز دانسته شده