محرمات اسلام: (مجموعه ای از معارف اسلامی اعتقادی - فقهی - اخلاقی - تاریخی - اقتصادی) صفحه 125

ص :125

1- أقول: ویستفاد من بعض الروایات و قصّه عمّار و أبیه بین المشرکین حیث اختار عمّار البرائه باللسان و قلبه مطمئنّ بالایمان و اختار أبوه القتل و لم یبرء بلسانه و قتل: أنّ کلا الأمرین جایزان.

2- ففی الکافی عن عبداللّه بن عطاء قال: قلت لأبی جعفرعلیه السلام: رجلان من أهل الکوفه أخذا فقیل لهما: إبرئا من أمیرالمؤمنین فبری ء واحد منهما و أبی الآخر فخلّی سبیل الذی بری ء و قتل الآخر؟ فقال: أمّا الذی بری ء فرجل فقیه فی دینه و أمّا الذی لم یبرء فرجل تعجّل إلی الجنّه. (الکافی ج 2/221)

بیزاری و لعنت به امیرالمؤمنین علیه السلام

اشاره

مرحوم مفید در کتاب ارشاد می فرماید: از معجزات امیرالمؤمنین علیه السلام این است که آن حضرت به دوستان خود خبر داده که «شما را بعد از من مجبور خواهند نمود که مرا دشنام دهید، پس در آن صورت مرا دشنام دهید. ولی اگر از شما خواستند که از من بیزاری، جویید بیزاری نجویید. همانا من بر فطرت پاک متولد شده ام و هر کس را اجبار کنند که از من بیزاری جوید باید گردن خود را برای کشته شدن آماده کند و از من بیزاری نجوید؛ چرا که هر که از من بیزاری جوید دنیا و آخرت خود را تباه نموده است» و این خبر بعد از او به وقوع پیوسته است.

طاووس یمانی می گوید: امیرالمؤمنین علیه السلام به حجربن عدیّ فرمود: «چه حالی خواهی داشت هنگامی که تو را اجبار کنند که بر منبر صنعا بالا روی و مرا دشنام دهی و از من بیزاری جویی؟» حجربن عدی گفت: به خدا پناه می برم از چنین چیزی. امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: «به خدا سوگند، چنین خواهد شد و در آن وقت تو مجازی که مرا دشنام دهی،

-1

-2