محرمات اسلام: (مجموعه ای از معارف اسلامی اعتقادی - فقهی - اخلاقی - تاریخی - اقتصادی) صفحه 234

ص :234

1- قال فی الجواهر فی أحکام الاموات: لایحوز اللطم و الخدش و جزّ الشعر إجماعاً حکاه فی المبسوط و لما فیه من السخط لقضاء اللّه تعالی. (الجواهر ج 4/367)

2- و قال فی العروه بعد القول بالحرمه هو و من تبعه من المحشیّن: فی جزّ المرأه شعرها فی المصیبه کفّاره شهر رمضان و فی نتفه کفّاره الیمین و کذا فی خدشها وجهها و قیّد السیّد الحکیم الأخیر بقوله: إذا أدمته کما فی الروایه.

3- و قال السیّد الیزدی فی العروه: و کذا لایجوز شقّ الثوب علی غیر الأب و الاخ و الاحوط ترکه فیهما أیضاً و وافقه اکثر المحشیّن و قال أیضاً: لایجوز اللطم... بل و الصراخ الخارج عن حدّ الإعتدال علی الاحوط.

پاره کند و برای پدر و برادر نیز احتیاط این است که چنین نکند. و در این مسأله بیشتر علما باصاحب عروه الوثقی موافقت نموده و همین سخن را فرموده اند.

صاحب عروه الوثقی اضافه می کند که لطمه به صورت زدن نیز حرام است و فریاد کردن اگر بیش از حد معمول باشد، بنابراحتیاط واجب، حرام می باشد.

صاحب جواهر نیز می فرماید: ظاهر اخبار- و کلام فقها این است که فریاد زدن در مصیبت حرام است .

مرحوم امام خمینی نیز در کتاب تحریر الوسیله می فرماید: جایز نیست و حرام است در مصیبت کسی لطمه به صورت بزند و یا صورت بخراشد و یا موی خود را قطع کند و یا بکند و یا شیون کند [ بنابر احتیاط واجب] و یا گریبان پاره کند، در مصیبت غیر پدر و برادر. و بعضی از آنچه گذشت کفاره نیز دارد؛ اگر زنی موی خود را در مصیبت قطع کند باید شصت روز روزه بگیرد و یا شصت فقیر را اطعام کند، و اگر موی خود را بکند باید به ده فقیر اطعام کند و یا لباس بدهد. و اگر نمی تواند سه روز روزه بگیرد و هم چنین است اگر صورت خود را بخراشد و یا مرد در مرگ همسر و یا فرزند خود پیراهن پاره کند.

پیشگویی نمودن منجّمین (تنجیم)

شیخ اعظم انصاری، در کتاب مکاسب می فرماید: «تنجیم، یعنی اعتقاد به ارتباط و تأثیر وضع ستارگان در حوادث و وضع مردم [به طور جزم و بدون توجه به اراده خداوند]

-1

-2